Przejdź do zawartości

Bohdan Jarociński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bohdan Jarociński
komandor porucznik komandor porucznik
Data i miejsce urodzenia

26 maja 1882
Warszawa

Data i miejsce śmierci

18 grudnia 1954
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

od 1914

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie
 Marynarka Wojenna (II RP)

Formacja

Flotylla Rzeczna Marynarki Wojennej

Stanowiska

dowódca Flotylli Wiślanej, attaché wojskowy w Rydze

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa, wojna polsko-bolszewicka

Późniejsza praca

kancelaria adwokacka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Order Trzech Gwiazd III klasy (Łotwa)

Bohdan Jarociński (ur. 26 maja 1882 w Warszawie, zm. 18 grudnia 1954 tamże) – komandor porucznik Marynarki Wojennej, doktor prawa, w latach 1920–1921 dowódca Flotylli Wiślanej, attaché wojskowy w Rydze, uczestnik I wojny światowej i wojny polsko-bolszewickiej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Moskiewskiego, a następnie na tej uczelni obronił doktorat. Podczas I wojny światowej został zmobilizowany do Armii Imperium Rosyjskiego, w której dosłużył stopnia kapitana artylerii.

W 1919 roku przybył do Polski i otrzymał przydział do artylerii. Następnie przeniesiono go do Marynarki Wojennej, przemianowano na kapitana marynarki oraz wyznaczono zastępcą dowódcy Flotylli Pińskiej. W lipcu 1920 roku odpowiadał za ewakuację sił z Pińska do Modlina. 5 sierpnia 1920 roku został dowódcą Flotylli Wiślanej i dowodził tą jednostką wojskową w trakcie wojny polsko-bolszewickiej. Sprawował nadzór nad działaniami oddziału detaszowanego na Prypeci.

30 stycznia 1921 roku został zatwierdzony w stopniu podpułkownika marynarki z dniem 1 kwietnia 1920 w korpusie rzeczno-brzegowym. W następnym roku został zweryfikowany w stopniu komandora porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 1. lokatą w korpusie rzeczno-brzegowym. Od czerwca 1921 roku pełnił służbę w Sekcji Morsko–Technicznej Wojskowego Komisariatu Rzeczypospolitej Polskiej w Gdańsku. W latach 1922–1927 zajmował stanowisko attaché wojskowego w Rydze (Łotwa, w 1923 jego pomocnikiem był por. Jan Władysław Lemański[1]). Z dniem 30 kwietnia 1927 roku przeszedł w stan spoczynku. W latach 30. XX wieku i w trakcie II wojny światowej prowadził kancelarię adwokacką w Warszawie.

Zmarł 18 grudnia 1954 roku w Warszawie i został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim (rząd 51, miejsce 34)[2].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923, s. 1547.
  2. Cmentarz Ewangelicko-Augsburski: ANNA BOLIN, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-03-11].
  3. M.P. z 1925 r. nr 102, poz. 438 „za zasługi położone przy zawieraniu umów międzynarodowych”.
  4. Ar Triju zvaigžņu ordeni apbalvoto 1. saraksts [online], Valdības Vēstnesis, 17.11.1926, periodika.lv [zarchiwizowane z adresu 2016-04-06].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]