Bolesław Matusz
generał brygady | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1952–1993 |
Siły zbrojne | |
Stanowiska |
dowódca 10 Pułku Czołgów, dowódca 11 Dywizji Pancernej, szef sztabu Warszawskiego Okręgu Wojskowego, komendant Centrum Doskonalenia Oficerów, szef Inspekcji Sił Zbrojnych |
Odznaczenia | |
Bolesław Matusz (ur. 13 lipca 1932 w Żmigrodzie Nowym, zm. 30 grudnia 2022 w Piasecznie[1]) – generał brygady WP.
Służba w wojsku
[edytuj | edytuj kod]Absolwent Liceum Ogólnokształcącego w Brzozowie z 1950[2][3]. Od listopada 1952 marynarz 3 Batalionu Piechoty Morskiej w Dziwnowie. 1953–1956 w Oficerskiej Szkole Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych im. Stefana Czarnieckiego w Poznaniu, którą ukończył ze stopniem podporucznika. Dowódca plutonu czołgów w 37 Batalionie Czołgów i Artylerii Pancernej w Nysie, 1961–1964 dowódca kompanii czołgów w 33 Pułku Zmechanizowanym w Nysie. 1964–1967 studiował w Akademii Sztabu Generalnego w Warszawie, potem był zastępcą dowódcy 10 pułku czołgów ds. liniowych w Opolu. 1968-1969 szef sztabu - zastępca dowódcy 13 Pułku Czołgów w Opolu w stopniu majora, a 1969–1974 podpułkownik i dowódca 10 Pułku Czołgów w Opolu, który był wielokrotnie wyróżniany, a w 1973 został uznany za „Najlepszy Pułk 30-lecia Wojska Polskiego”. Od 1974 zastępca dowódcy 10 Dywizji Pancernej ds. liniowych w Opolu. 1974–1976 studiował w Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. K. Woroszyłowa w Moskwie, potem został dowódcą 11 Dywizji Pancernej im. Jana Sobieskiego w Żaganiu. Dywizja ta 5 razy zdobyła tytuł „Przodującego Związku Taktycznego WP”. W okresie dowodzenia dywizją kierował wieloma ćwiczeniami operacyjnymi i taktycznymi. W październiku 1979 mianowany generałem brygady; nominację wręczył mu w Belwederze przewodniczący Rady Państwa PRL prof. Henryk Jabłoński w obecności I sekretarza KC PZPR Edwarda Gierka. Od stycznia 1984 zastępca dowódcy Warszawskiego Okręgu Wojskowego ds. liniowych, a od października 1984 szef sztabu i zastępca dowódcy tego okręgu. Od kwietnia 1987 komendant Centrum Doskonalenia Oficerów WP w Rembertowie. Od stycznia 1990 I zastępca szefa Głównego Zarządu Szkolenia Bojowego WP ds. operacyjnych, potem szef Inspekcji Sił Zbrojnych, a od kwietnia 1992 czasowo pełnił obowiązki szefa Głównego Zarządu Szkolenia Bojowego (rozwiązał tę instytucję). W lutym 1993 pożegnany przez ministra obrony narodowej Janusza Onyszkiewicza i w kwietniu 1993 przeniesiony w stan spoczynku.
Awanse[4]
[edytuj | edytuj kod]- podporucznik - 1956
- porucznik - 1959
- kapitan - 1963
- major - 1968
- podpułkownik - 1970
- pułkownik - 1974
- generał brygady - 1979
Wykształcenie wojskowe
[edytuj | edytuj kod]- Oficerska Szkoła Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych im. Stefana Czarnieckiego w Poznaniu (1956)
- Akademia Sztabu Generalnego im. gen. K. Świerczewskiego w Warszawie (1967)
- Akademia Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. K. Woroszyłowa w Moskwie (1976)
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1992)
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1980)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1973)
- Medal Komisji Edukacji Narodowej
- Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Medal Prezydenta Czechosłowacji (1972)
- Pamiątkowy medal miasta Sanoka (1987)[5]
I wiele innych.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Odszedł na wieczną wartę…. klubgiarp.pl. [dostęp 2023-01-14]. (pol.).
- ↑ Uczniowie oraz absolwenci Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego w Brzozowie. W: Jerzy F. Adamski: 75 lat Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego w Brzozowie. Brzozów: Muzeum Regionalne PTTK w Brzozowie, 1984, s. 39.
- ↑ Lista absolwentów szkoły na stronie Zjazdu w 2009. lobrzozow.edupage.org. [dostęp 2014-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (8 maja 2014)].
- ↑ Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. II: I-M, Toruń 2010, s. 456-458
- ↑ Jan najlepiej kojarzyć interes zakładu z potrzebami ogólnospołecznymi. Gen. armii Florian Siwicki wśród załogi „Autosanu”. „Nowiny”, s. 2, Nr 74 z 28-29 marca 1987.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. II: I-M, Toruń 2010, s. 456-458.
- Absolwenci Akademii Sztabu Generalnego
- Generałowie brygady ludowego Wojska Polskiego
- Generałowie brygady Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej
- Ludzie związani z Brzozowem
- Odznaczeni Brązowym Medalem „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Odznaczeni Brązowym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Medalem Komisji Edukacji Narodowej
- Odznaczeni Srebrnym Medalem „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Odznaczeni Srebrnym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”
- Odznaczeni Złotym Medalem „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Odznaczeni Złotym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”
- Oficerowie dowództwa 11 Drezdeńskiej Dywizji Pancernej
- Oficerowie Wojska Polskiego – absolwenci Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR
- Polacy odznaczeni czechosłowackimi orderami i odznaczeniami
- Urodzeni w 1932
- Wyróżnieni wpisem do Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich (1972–1989)
- Dowódcy 10 Pułku Czołgów
- Ludzie urodzeni w Nowym Żmigrodzie
- Zmarli w 2022