Bolesław Własnowolski

Bolesław Andrzej Własnowolski
	5 i 1/2 zwycięstw
	podporucznik pilot
Data i miejsce urodzenia	29 listopada 1916 ; Kraków, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	1 listopada 1940 ; Liphook Game Farm, Wielka Brytania
	Przebieg służby
Lata służby	od 1937
Siły zbrojne	- Siły Powietrzne RP ; - RAF
Jednostki	122 Eskadra Myśliwska, 32 Dywizjon Myśliwski RAF, 213 Dywizjon Myśliwski RAF, 607 Dywizjon Myśliwski RAF
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa ; kampania wrześniowa, ; bitwa o Anglię
	Odznaczenia

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 16 mar 2013, była oparta na tej wersji.

Bolesław Andrzej Własnowolski (ur. 29 listopada 1916 w Krakowie zm. 1 listopada 1940 w Liphook Game Farm koło Stoughton) – podporucznik pilot Wojska Polskiego, porucznik (ang. Flying Officer^[1]) Królewskich Sił Powietrznych, as myśliwski Polskich Sił Powietrznych na Zachodzie.

Życiorys

Urodził się w Krakowie, gdzie uczęszczał do szkół i w 1936 roku zdał maturę w Państwowym Gimnazjum im. Henryka Sienkiewicza.

Po ukończeniu szkoły wstąpił ochotniczo do wojska i został skierowany na kurs podchorążych przy 82 Pułku Piechoty w Brześciu nad Bugiem. W lutym 1937 roku został przeniesiony do Szkoły Podchorążych Rezerwy Lotnictwa i rozpoczął szkolenie podstawowe w zakresie pilotażu na lotnisku w Sadkowie. Po ukończeniu szkolenia 28 września 1937 roku otrzymał przydział eskadry treningowej 2 Pułku Lotniczego w Krakowie w stopniu plutonowego podchorążego. 22 października 1937 roku wstąpił do Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie (XII promocja, 102 lokata).

18 czerwca 1939 roku na cztery miesiące przed promocją skierowany został do 122 eskadry myśliwskiej w Krakowie, gdzie miał odbyć praktykę latając na samolotach PZL P.11c. W składzie tej eskadry wziął udział w kampanii wrześniowej w ramach Armii „Kraków”. W dniu 2 września w rejonie Krakowa wziął udział w walce powietrznej 121 i 122 eskadry myśliwskiej z niemiecką wyprawą bombową, w walce tej zestrzelił wspólnie z plut. Władysławem Majchrzykiem samolot Dornier Do 17. Później uczestniczył jeszcze w kilku lotach bojowych nie odnosząc innych zwycięstw. W dniu 17 września 1939 roku wraz z całą eskadrą przekroczył granicę rumuńską.

Pod koniec 1939 roku dotarł do Francji, gdzie rozkazem z dnia 8 września został awansowany do stopnia podporucznika ze starszeństwem od dnia 1 września 1939 roku. Zgłosił się na ochotnika do służby w Wielkiej Brytanii i w styczniu 1940 roku znalazł się w polskim ośrodku szkoleniowym w Eastchurch.

8 sierpnia 1940 roku został przydzielony do 32 Dywizjonu Myśliwskiego RAF, stacjonującego na lotnisku Biggin Hill pod Londynem i rozpoczął loty bojowe na samolocie Hawker Hurricane. W dniu 14 sierpnia jego samolot został zestrzelony, lecz on nie odniósł żadnych obrażeń i wrócił do dywizjonu. Następnego dnia w czasie kolejnego lotu bojowego zestrzelił w rejonie Harwich niemiecki samolot myśliwski Bf 109. W dniu 18 sierpnia zaliczył dwa kolejne zestrzelania, nad Kenley zestrzelił niemieckie samolot bombowy Do 215 i nad Canterbury Bf 109.

13 września 1940 roku został przeniesiony do 607 Dywizjonu Myśliwskiego RAF, stacjonującego na lotnisku Tangmere. W składzie tego dywizjonu w dniu 15 września zestrzelił kolejny samolot Do 17.

17 września 1940 roku został kolejny raz przeniesiony i wszedł w skład 213 Dywizjonu Myśliwskiego RAF, stacjonującego na lotnisku Tangmere. W składzie tego dywizjonu walczył do końca bitwy o Anglię, odnosząc w dniu 15 października kolejne zwycięstwo, nad Christchurch zestrzelił samolot myśliwski Bf 109.

Już po formalnym zakończeniu bitwy o Anglię w dniu 1 listopada 1940 roku w trakcie kolejnego lotu bojowego doszło do walki 213 Dywizjonu z niemieckimi samolotami Bf 109, w trakcie tej walki samolot ppor. Własnowolskiego (Hurricane I, kod AK-V, numer N2608) został zestrzelony nad Stoughton i rozbił się niedaleko Liphook Game Farm, pilot poniósł śmierć.

Pochowany został na cmentarzu w Chichester.

Zestrzelenia

Na liście Bajana sklasyfikowany został na 35. pozycji z 5 i ½ samolotami Luftwaffe zestrzelonymi na pewno.

1/2 x Ju 87 - 2 września 1940
Bf 109 - 15 sierpnia 1940
Do 17 - 18 sierpnia 1940
Bf 109 - 18 sierpnia 1940
Do 17 - 15 września 1940
Bf 109 - 15 października 1940

Odznaczenia

pośmiertnie Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari (nr 8988) - 1 lutego 1941
pośmiertnie Krzyż Walecznych - 31 października 1946

↑ według Aircrew Remembrance Society - P/O, Pilot Officer

Bibliografia

Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w Wojnie Obronnej 1939. Warszawa: Wyd. Komunikacji i Łączności, 1982. ISBN 83-206-0281-5.
Przemysław Skulski, Grzegorz Cisek: Asy Bitwy o Anglię. Wrocław: ACE Publication, 1993.
Wacław Król: Wielka Brytania 1940. Warszawa: Wyd. Bellona, 1996. ISBN 83-11-08621-4.
Wacław Król: Polskie dywizjony lotnicze w Wielkiej Brytanii 1940-1945. Warszawa: Wyd. MON, 1982. ISBN 83-11-06745-7.
Józef Zieliński: Asy polskiego lotnictwa. Warszawa: Agencja Lotnicza Altair, 1994.
Wojciech Zmyślony: Bolesław Własnowolski. [dostęp 15 października 2012]. (pol.).
Aircrew Remembrance Society. [dostęp 15 października 2012]. (ang.).

[1] według Aircrew Remembrance Society - P/O, Pilot Officer

[1]