Przejdź do zawartości

Bolesław Frej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bolesław Frej
Ilustracja
Płk Bolesław Frej (1919)
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

23 sierpnia 1873
Klimonowice

Data i miejsce śmierci

29 czerwca 1950
kolonia Karasiówka

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

3 Pułk Strzelców Polskich
I Brygada Litewsko-Białoruska
2 Dywizja Litewsko-Białoruska

Stanowiska

dowódca pułku piechoty
dowódca brygady piechoty
dowódca dywizji piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941)
Oficerowie Dywizji Litewsko-Białoruskiej w Wołkowysku, z płk Bolesławem Frejem pośrodku; 1919
Poświęcenie świetlicy i przedszkola Związku Rezerwistów RP w osadzie Irena k. Dęblina. W pierwszym rzędzie widoczni gen. Bolesław Frej i d-ca 15 pp ppłk Władysław Wojakowski; 1933

Bolesław Frej (ur. 11 sierpnia?/23 sierpnia 1873 w Klimonowiczach[1] k. Mohylewa, zm. 29 czerwca 1950 w kolonii Karasiówka, w gm. Ryki, pow. garwoliński[2]) – generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Kształcił się w szkołach wojskowych. Ukończył Szkołę Junkrów w Kijowie. W 1894 podporucznik i oficer zawodowy armii rosyjskiej. Walczył w wojnie rosyjsko-japońskiej 1904–1905.

W I wojnie światowej na froncie niemieckim. W latach 1915–1918 w polskich formacjach przy armii rosyjskiej. Grudzień 1915 – maj 1918 dowódca batalionu: w Legionie Puławskim, w Brygadzie Strzelców Polskich, potem dowódca 3 pułku strzelców polskich. Ranny w walkach z Niemcami.

16 grudnia 1918 przyjęty został do Wojska Polskiego i mianowany dowódcą I Brygady Dywizji Litewsko-Białoruskiej, potem w 2 Dywizji Litewsko Białoruskiej na froncie wojny polsko-bolszewickiej, dowódca Okręgów Etapowych „Płoskirów” i „Tarnopol”. 22 maja 1920 zatwierdzony został z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu pułkownika. 3 maja 1922 zweryfikowany w tym samym stopniu ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 2. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3]. Styczeń 1921 – kwiecień 1927 komendant Obszaru Warownego Dęblin.

1 grudnia 1924 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski na wniosek Ministra Spraw Wojskowych, gen. dyw. Władysława Sikorskiego awansował go na generała brygady ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 1. lokatą w korpusie generałów[4].

Od 30 kwietnia 1927 w stanie spoczynku. Osiadł w Rykach pow. Garwolin, potem we wsi Karasiówka. W 1944 stracił nogę na skutek działań wojennych.

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kryska-Karski i Żurakowski 1991 ↓, s. 93 wg autorów generał urodził się w miejscowości Klimowice.
  2. Kosk 1998 ↓, s. wg autora generał zmarł w 1954 roku w Garwolinie.
  3. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 19.
  4. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 131 z 17.12.1924 r.
  5. Wiadomości bieżące. Z miasta. Nowi kawalerowie Virtuti militari. „Kurjer Warszawski”, s. 5, Nr 147 z 31 maja 1922. 
  6. Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 60)

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]