Bolesławice (powiat świdnicki)
wieś | |
Kościół św. Jadwigi | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (III 2011) |
416[2] |
Strefa numeracyjna |
74 |
Kod pocztowy |
58-100[3] |
Tablice rejestracyjne |
DSW |
SIMC |
0852499 |
Położenie na mapie gminy Jaworzyna Śląska | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego | |
Położenie na mapie powiatu świdnickiego | |
50°53′40″N 16°27′50″E/50,894444 16,463889[1] |
Bolesławice (niem. Bunzelwitz) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie świdnickim, w gminie Jaworzyna Śląska.
Podział administracyjny
[edytuj | edytuj kod]W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Bolesławice, po jej zniesieniu w gromadzie Jaworzyna Śląska. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa wałbrzyskiego.
Nazwa
[edytuj | edytuj kod]Według niemieckiego językoznawcy Heinricha Adamy’ego nazwa miejscowości należy do grupy nazw patronomicznych i pochodzi od staropolskiego imienia męskiego Bolesław[4] oznaczającego bardzo sławny. W swoim dziele o nazwach miejscowości na Śląsku wydanym w 1888 roku we Wrocławiu Adamy wymienia jako najstarszą zanotowaną nazwę miejscowości Bunzlawicz podając jej znaczenie "Dorf des Boleslaw" czyli po polsku "Wieś Bolesława"[4]. Pierwotna polska nazwa została później przez Niemców fonetycznie zgermanizowana na Bunzelwitz tracąc swoje pierwotne znaczenie[4].
Polską nazwę Bolesławiec oraz niemiecką Bunzelwitz wymienia w 1896 roku śląski pisarz Konstanty Damrot w książce o nazewnictwie miejscowym na Śląsku[5]. Damrot w swojej książce wymienia również starszą nazwę z łacińskiego dokumentu z roku 1318 Bunzlowicz. Obecna nazwa została administracyjnie zatwierdzona 12 listopada 1946[6].
Podczas wojny siedmioletniej w 1761 król pruski Fryderyk II założył tu obóz warowny[7].
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[8]:
- kościół filialny pw. św. Jadwigi, gotycki z 1318 r., XVI w. Zachowane detale gotyckie m.in. portal zakrystii, późnogotyckie sakramentarium z 1515.Orientowany, jednonawowy z kwadratowym w rzucie prezbiterium, murowany z kamienia łamanego[9]. Renesansowy ołtarz główny z XVII w. i obraz Matki Bożej z XVI w. ze szkoły włoskiej. Polichromie i sgrafitto z 1696, dzwon z 1678[10];
- aleja lipowa wielorzędowa, na cmentarzu parafialny, z pierwszej połowy XIX w.
inne obiekty:
- pałac barokowy z dachem czterospadowym
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 7968
- ↑ GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 79 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ a b c Heinrich Adamy , Die schlesischen Ortsnamen, ihre Entstehung und Bedeutung. Ein Bild aus der Vorzeit, wyd. 2, Breslau: Verlag von Priebatsch’s Buchhandlung, 1888, s. 15, OCLC 456751858 (niem.).
- ↑ Konstanty Damrot, Die älteren Ortsnamen Schlesiens, ihre Entstehung und Bedeutung : mit einem Anhange über die schlesisch-polnischen Personennamen : Beiträge zur schlesischen Geschichte und Volkskunde, Verlag von Felix Kasprzyk, Beuthen 1896
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
- ↑ Marek Staffa: Masyw Ślęży, Równina Świdnicka, Kotlina Dzierżoniowska, Słownik geografii turystycznej Sudetów. I-BIS, 2005, s. 103. ISBN 83-85773-78-9.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 160. [dostęp 2012-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
- ↑ Józef Pilch: Leksykon zabytków architektury Dolnego Śląska. Warszawa: Wydawnictwo „Arkady”, 2005, s. 21. ISBN 83-213-4366-X.
- ↑ Janusz Czerwiński, Ryszard Chanas: Dolny Śląsk - przewodnik. Warszawa: Sport i Turystyka, 1977 s. 189
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Rezydencje ziemi świdnickiej, zespół redakcyjny: W. Rośkowicz, S. Nowotny, R. Skowron, Świdnica 1997, s. 64.