Borna III

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Borna III

Borna III (Born, Borne, von dem Borne) − kaszubski herb szlachecki. Ze względu na specyficzną historię regionu, mimo przynależności do Rzeczypospolitej, rodzina i herb nie zostały odnotowane przez polskich heraldyków.

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:

W polu złotym, z podstawą czarną, pół lwa czerwonego, wspiętego; na podstawie trzy kule srebrne (2 i 1). W klejnocie nad hełmem w koronie pół lwa jak w godle między dwoma rogami bawolimi, na których zatknięte po cztery piórka. Labry czerwone, podbite złotem.

Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]

Herb wymieniany w Nowym Siebmacherze.

Rodzina Borna[edytuj | edytuj kod]

Rodzina używająca tego herbu żyła w Nowym Jasińcu w okręgu świeckim. Rodzina ta porzuciła swój herb na rzecz herbu innej rodziny o takim samym nazwisku (Borna, wariant Ib). Istnieje przypuszczenie, że Bornowie herbu Borna III byli spokrewnieni z Bornami z Pawłówka w człuchowskiem, herbu Borna II.

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Borna (Born, Borne, von dem Borne).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104-108. ISBN 978-83-247-0100-1.