Branicki Hrabia
Branicki Hrabia – polski herb szlachecki, hrabiowska odmiana herbu Korczak.
Opis herbu[edytuj | edytuj kod]
Zachowały się przekazy na temat dwóch wersji tego herbu. Opisy z wykorzystaniem klasycznych zasad blazonowania[1]:
W polu czerwonym wręby srebrne. Nad tarczą korona hrabiowska, dziewięciopałkowa, a nad nią trzy hełmy w koronach, z klejnotami: klejnot I: pół orła dwugłowego, czarnego, każda głowa ukoronowana, nad głowami jedna większa korona; na piersiach orła tarcza czerwona ze skrajem złotymi takimż monogramem „M I” (Mikołaja I), klejnot II: pół psa srebrnego, wyskakującego z czary złotej, klejnot III: trzy pióra strusie. Labry na hełmach bocznych czerwone podbite srebrem, na środkowym czarne, podbite złotem. Trzymacze: dwa gryfy srebrne, wspięte. Pod tarczą dewiza: na wstędze czerwonej „PRO FIDE ET PATRIA” (łac.: „DLA WIARY I KRAJU”).
Juliusz Karol Ostrowski zna tylko małą wersję tego herbu[2]:
W polu czerwonym wręby srebrne. Nad tarczą korona hrabiowska, nad którą hełm w koronie. Klejnot: pół wyżła srebrnego, z obrożą czerwoną, wyskakującego z czary złotej.
Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]
Tytuł hrabiowski rzekomo mieli otrzymać Braniccy już w XVIII wieku od Marii Teresy, ale nadanie miało zaginąć w czasie powstania w 1794[3]. Dokument taki znany jest dopiero z 1839. Wtedy to, 18 lipca, Władysław Grzegorz Branicki otrzymał rosyjskie uznanie tytułu hrabiowskiego „bez przedstawienia na to dowodów, które zagubione zostały w Warszawie podczas rozruchów” (dyplom z 27 czerwca 1841)[4]. Tytuł ten potwierdzono w Rosji 9 marca 1871 i zatwierdzono w Galicji 5 września 1873 Władysławowi Branickiemu i ponownie. Hrabiowskie gałęzie Branickich są obecnie wygasłe. Potwierdzenie w Rosji uzyskali też Aleksander Branicki i jego bracia: Władysław Michał Branicki (z córką Marią Różą), Grzegorz Konstanty Leon Branicki i jego dzieci: Ksawery Władysław Branicki i Róża Maria Branicka[5].
Herbowni[edytuj | edytuj kod]
Jedna rodzina herbownych:
Graf von Branicki.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Anna Branicka-Wolska – ostatnia z Branickich
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Praca zbiorowa: Общий Гербовник дворянских родов Всероссийской Империи (Obszczij gerbovnik Dworianskich rodow Wsierossyjskoj Imperii). T. 11. St. Petersburg: 1863-04-13, s. 14. (ros.).
- ↑ Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. Warszawa: Główny skład księgarnia antykwarska B. Bolcewicza, 1897-1906, s. 246.
- ↑ Typowa fałszywka, biorąc pod uwagę, że w archiwum wiedeńskim taki akt nie istnieje, a nadania z tego okresu są dobrze znane i kompletne - Karl Friedrich von Frank, Standeserhebungen und Gnadenakte für das Deutsche Reich und die Österreichischen Erblande ..., Bd. 1. Schloss Senftenegg 1972.
- ↑ Była to typowa formuła używana wówczas dla tytułów już używanych, które chciano zalegalizować - T. Lenczewski, Genealogie rodów utytułowanych w Polsce, t. 1, Warszawa 1996, s. XIV, 101.
- ↑ Sławomir Górzyński: Arystokracja polska w Galicji: studium heraldyczno-genealogiczne. Warszawa: DiG, 2009, s. 110–111. ISBN 978-83-7181-597-3.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Herb Branicki Hrabia z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla
| Herby | |
|---|---|
| Elementy herbu | |
| Oznaki godności | |
| Inne | |
| Działy heraldyki |
