Brunon Herrmann
generał brygady | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Stanowiska |
dowódca pułku |
Odznaczenia | |
Brunon Herrmann (ur. 28 grudnia 1949 w Jastarni) – generał brygady Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Absolwent Technikum Mechanicznego w Gdyni. W latach 1968–1972 był podchorążym Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych im. Tadeusza Kościuszki we Wrocławiu. Po ukończeniu szkoły pełnił służbę w jednostkach 7 Dywizji Desantowej, gdzie dowodził plutonem, a następnie kompanią desantową, a od 1978 roku był starszym pomocnikiem szefa sztabu 4 Pułku Desantowego w Lęborku. W latach 1978–1981 był słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego w Rembertowie. Po ukończeniu akademii i uzyskaniu tytułu oficera dyplomowanego, wrócił do „linii”, na stanowisko szefa sztabu – zastępcy dowódcy 36 Pułku Zmechanizowanego w Trzebiatowie. W latach 1984–1988 dowodził kolejno 41, a następnie 5 Pułkiem Zmechanizowanym w Szczecinie. Od lipca 1988 roku był szefem sztabu – zastępcą dowódcy 8 Dywizji Zmechanizowanej w Koszalinie, a od 1991 roku – komendantem 3 Bazy Materiałowo-Technicznej w Lublinie. Po utworzeniu 3 Dywizji Zmechanizowanej został jej dowódcą.
W 1993 roku Prezydent RP, Lech Wałęsa mianował go na stopień generała brygady. Po ukończeniu w 1994 roku Podyplomowych Studiów Operacyjno-Strategicznych w Akademii Obrony Narodowej ponownie objął dowodzenie dywizją, a po reorganizacji – 3 Brygadą Zmechanizowaną w Lublinie. W styczniu 1996 roku powierzono mu funkcję zastępcy szefa sztabu Krakowskiego Okręgu Wojskowego ds. operacyjnych, a w grudniu 1998 roku – po utworzeniu Korpusu Powietrzno-Zmechanizowanego – został wyznaczony na stanowisko zastępcy szefa sztabu korpusu. Funkcję tę pełnił przez 2 lata. W marcu 2000 roku został szefem Zarządu Planowania Operacyjnego G-5 – zastępcą szefa sztabu Dowództwa Wojsk Lądowych, a w sierpniu 2002 roku powierzono mu funkcję szefa szkolenia Wojsk Lądowych, którą pełnił do października 2003 roku.
13 lutego 2004 roku został oficjalnie pożegnany przez ministra obrony narodowej, Jerzego Szmajdzińskiego w związku z zakończeniem zawodowej służby wojskowej.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1998)[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- „Przegląd Wojsk Lądowych”, marzec 1999, s. 108.
- „Przegląd Wojsk Lądowych”, lipiec 2000, s. 120.
- Paulina Glińska, Wojciech Fałkowski, Rodzina najważniejsza. Rozmowa z generałem Brunonem Herrmannem, „Wojska Lądowe” Nr 6 (71), 16-31 marca 2003 r.
- Absolwenci szkół średnich w Gdyni
- Absolwenci Akademii Sztabu Generalnego
- Absolwenci Podyplomowych Studiów Operacyjno-Strategicznych w Akademii Obrony Narodowej
- Absolwenci Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych
- Dowódcy 5 Pułku Zmechanizowanego
- Dowódcy 41 Pułku Zmechanizowanego
- Generałowie brygady Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej
- Ludzie urodzeni w Jastarni
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Oficerowie 36 Łużyckiego Pułku Zmechanizowanego
- Oficerowie ludowego Wojska Polskiego
- Urodzeni w 1949