3 Pomorska Dywizja Zmechanizowana

3 Dywizja Zmechanizowana
	Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1962
Rozformowanie	1988
Nazwa wyróżniająca	Pomorska
Patron	Romuald Traugutt
	Tradycje
Rodowód	3 Pomorska Dywizja Piechoty
Kontynuacja	3 Brygada Zmechanizowana
	Dowódcy
Pierwszy	płk Janusz Sieczkowski
Ostatni	płk Jan Wójtowicz
	Organizacja
Numer	JW 2034
Dyslokacja	Lublin
Rodzaj sił zbrojnych	Wojska lądowe
Rodzaj wojsk	Wojska zmechanizowane
Podległość	Warszawski Okręg Wojskowy
Skład	Etat Nr 5/323-5/337

Romuald Traugutt, patron 3 DP

3 Pomorska Dywizja Zmechanizowana im. Romualda Traugutta (3 DZ) – związek taktyczny Wojsk Zmechanizowanych ludowego Wojska Polskiego.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie zarządzenia Nr 023/Org. szefa Sztabu Generalnego WP z 7 marca 1962 roku 3 Pomorska Dywizja Piechoty została przeformowana w 3 Pomorską Dywizję Zmechanizowaną^[2] według etatów Nr 5/323-5/337 skadrowanej dywizji zmechanizowanej o stanie osobowym 2237 żołnierzy i 68 pracowników cywilnych^[3].

W 1988 roku 3 DZ została przeformowana w 3 Bazę Materiałowo-Techniczną. W 1991 roku, w ramach planu odbudowy jednostek na tzw. „ścianie wschodniej”, rozpoczęto odtwarzanie 3 Dywizji Zmechanizowanej. Sformowano dowództwo dywizji oraz 7 pułk zmechanizowany. W 1993 roku ze względu na braki kadrowe i sprzętowe formowanie kolejnych jednostek zostało wstrzymane. W 1994 została sformowana 3 Brygada Zmechanizowana, która gotowość bojową osiągnęła w następnym roku.

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Dowództwo 3 Dywizji Zmechanizowanej w Lublinie
7 Kołobrzeski pułk zmechanizowany w Lublinie
8 Bydgoski pułk zmechanizowany w Hrubieszowie
45 pułk zmechanizowany w Siedlcach
5 pułk czołgów średnich we Włodawie
3 Kołobrzeski pułk artylerii w Chełmie
18 dywizjon artylerii przeciwlotniczej w Siedlcach
42 dywizjon rakiet taktycznych w Choszcznie (eksterytorialnie w POW)
4 batalion saperów w Sandomierzu
53 batalion łączności w Lublinie
3 batalion remontowy w Lublinie

Dowódcy dywizji[edytuj | edytuj kod]

płk Janusz Sieczkowski (1962–1966)
płk Edward Mogielnicki (1966–1967)
płk Henryk Wysocki (1967–1968)
płk Filip Majewski (1968–1971)
płk Franciszek Fiutek (1971–1974)
płk Mieczysław Kędzia (1974–1977)
płk / gen. bryg. Kazimierz Bogdanowicz (1978–1983)
płk Jan Wójtowicz (1983–1988)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
↑ Puchała 2013 ↓, s. 276.
↑ Jerzy Kajetanowicz, Polska piechota w latach 1955–1963, Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Lądowych Nr 2 (128), Wrocław 2003, ISSN 1230-5243, s. 177.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Jerzy Kajetanowicz, Polskie wojska pancerne i zmechanizowane w latach 1955–1990, Poligon 2010, nr 3
BenonB. Miśkiewicz BenonB., Wojsko polskie w XX wieku, Poznań: wydawnictwo Kurpisz, 2006, ISBN 83-89738-76-7, OCLC 69270962 .
Franciszek Puchała: Budowa potencjału bojowego Wojska polskiego 1945-1990. Obszary szpiegowskich działań. Warszawa: Fundacja „Historia i Kultura”, 2013. ISBN 978-83-11-12800-2.

[1] Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy

[CITEREFPuchała2013276-2] Puchała 2013 ↓, s. 276.

[3] Jerzy Kajetanowicz, Polska piechota w latach 1955–1963, Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Lądowych Nr 2 (128), Wrocław 2003, ISSN 1230-5243, s. 177.

[1]

[2]

[3]