Korpus Powietrzno-Zmechanizowany

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Korpus Powietrzno-Zmechanizowany
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1999

Rozformowanie

2001

Dowódcy
Pierwszy

gen. dyw. Zygmunt Sadowski

Ostatni

gen. dyw. Mieczysław Stachowiak

Organizacja
Dyslokacja

Kraków

Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Rodzaj wojsk

wojska zmechanizowane

Podległość

Dowództwo Wojsk Lądowych Rzeczypospolitej Polskiej

Korpus Powietrzno-Zmechanizowany (KPZ) – związek operacyjny Wojska Polskiego.

Korpus Powietrzno-Zmechanizowany sformowano w styczniu 1999 na bazie Krakowskiego Okręgu Wojskowego, który zlikwidowano oraz wydzielonych jednostek Śląskiego Okręgu Wojskowego. Stanowił on oryginalne, jak na polskie warunki, połączenie jednostek wojsk pancernych i zmechanizowanych z jednostkami aeromobilnymi i wsparcia w postaci brygad: pancernych, zmechanizowanych, kawalerii powietrznej, desantowo-szturmowej i artylerii. Utworzenie korpusu było zapowiedzią szerokiej modernizacji wojsk lądowych i przystosowania ich do działań w warunkach współczesnej wojny powietrzno-lądowej. Korpus przeznaczony był do prowadzenia operacji na obszarze NATO samodzielnie i we współdziałaniu z wojskami sojuszniczymi. Ambitne plany okazały się jednak zbyt kosztowne i po dwóch latach zrezygnowano z jego utrzymywania wracając do starych, ale sprawdzonych rozwiązań organizacyjnych.

Korpus Powietrzno-Zmechanizowany rozformowano w 2001. Na bazie dowództwa korpusu powstało dowództwo 2 Korpusu Zmechanizowanego, któremu podporządkowano dwie dywizje i jednostki wsparcia.

Struktura organizacyjna (2000)[edytuj | edytuj kod]

Korpus liczył 21,5 tys. żołnierzy

Obsada personalna Dowództwa[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy:

Zastępcy dowódcy:

Szefowie sztabu:

Zastępcy szefa sztabu

Szefowie szkolenia

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy Kajetanowicz, Wojska lądowe III Rzeczypospolitej. Wojska Lądowe 2003, nr 24
  • Jerzy Sadecki, Pierwszy korpus, rp.pl 1999