Caretta

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Caretta[1]
Rafinesque, 1814[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – karetta (C. caretta)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Rząd

żółwie

Podrząd

żółwie skrytoszyjne

Rodzina

żółwie morskie

Rodzaj

Caretta

Typ nomenklatoryczny

Caretta nasuta Rafinesque, 1814 (= Testudo caretta Linnaeus, 1758)

Synonimy
Gatunki

2 gatunki (w tym 1 wymarły) – zobacz opis w tekście

Carettarodzaj żółwi skrytoszyjnych z rodziny żółwi morskich (Cheloniidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje jeden współcześnie żyjący gatunek występujący w wodach Oceanu Spokojnego, Atlantyckiego, Indyjskiego i Morza Śródziemnego[7][8].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Caretta: epitet gatunkowy Testudo caretta Linnaeus, 1758[2]; fr. caret „karetta” lub „żółw szylkretowy”, od hiszp. carey „żółw szylkretowy”[9].
  • Thalassochelys: gr. θαλασσα thalassa „morze”[10]; χελυς khelus „żółw rzeczny”[11]. Gatunek typowy: Testudo caouana Lacépède, 1788 (= Testudo caretta Linnaeus, 1758).
  • Caouana: epitet gatunkowy Testudo caouana Lacépède, 1788; fr. caouanne „karetta”[4]. Gatunek typowy: Testudo caouana Lacépède, 1788 (= Testudo caretta Linnaeus, 1758).
  • Halichelys: gr. ἁλς hals, ἁλος halos „morze”[12]; χελυς khelus „żółw rzeczny[11]. Gatunek typowy: Caretta atra Merrem, 1820 (= Testudo caretta Linnaeus, 1758).
  • Eremonia: etymologia niejasna, Gray nie wyjaśnił pochodzenia nazwy rodzajowej[6], być może od gr. ηρεμα ērema „spokojnie, powoli”[13]. Gatunek typowy: Eremonia elongata J.E. Gray, 1873 (= Testudo caretta Linnaeus, 1758).

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należy jeden występujący współcześnie gatunek[7]:

oraz gatunek wymarły[15]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Caretta, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b C.S. Rafinesque. Somiologia. Prodrono di Erpetologia Siciliana. „Specchio delle scienze, o, Giornale enciclopedico di Sicilia”. 2 (9), s. 66, 1814. (wł.). 
  3. L.J.F.J. Fitzinger. Entwurf einer systematischen anordnung der schildkröten nach den grundsätzen der natürlichen methode. „Annalen des Wiener Museums der Naturgeschichte”. 1 (1), s. 121, 1836. (niem.). 
  4. a b J.T. Cocteau & G. Bibron: Reptilia. W: R. de la Sagra: Histoire physique, politique et naturelle de l’ile de Cuba. T. Reptiles. Cz. 4. Paris: A. Bertrand, 1843, s. 35. (hiszp.).
  5. L.J.F.J. Fitzinger: Systema reptilium. Fasciculus primus, Amblyglossae. Vindobonae: Braumüller et Seidel, 1843, s. 30. (łac.).
  6. a b J.E. Gray. Notes on the genera of turtles (Oiacopodes), and especially on their skeletons and skulls. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1873, s. 408, 1873. (ang.). 
  7. a b P. Uetz & J. Hallermann: Genus: Caretta. The Reptile Database. [dostęp 2024-02-12]. (ang.).
  8. R. Midtgaard: Caretta. RepFocus. [dostęp 2024-02-12]. (ang.).
  9. Jaeger 1944 ↓, s. 41.
  10. Jaeger 1944 ↓, s. 233.
  11. a b Jaeger 1944 ↓, s. 47.
  12. Jaeger 1944 ↓, s. 101.
  13. Jaeger 1944 ↓, s. 84.
  14. Praca zbiorowa: Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 360. ISBN 83-01-14344-4.
  15. G.R. Zug. Turtles of the Lee Creek Mine (Pliocene: North Carolina). „Smithsonian Contributions to Paleobiology”. 90, s. 203–218, 2001. DOI: 10.5479/si.00810266.90.1. (ang.). 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]