Cerkiew Przemienienia Pańskiego w Wyszatycach

Cerkiew Przemienienia Pańskiego
w Wyszatycach
	A-424 z dnia 13.07.2010
	cerkiew parafialna
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Miejscowość	Wyszatyce
Wyznanie	obecnie nieużytkowana
Kościół
Wezwanie	Przemienienia Pańskiego
Historia
Data zakończenia budowy	1936
Poprzednie wyznanie	Kościół Greckokatolicki w Polsce
	Położenie na mapie gminy Żurawica Wyszatyce, cerkiew
	Położenie na mapie Polski Wyszatyce, cerkiew
	Położenie na mapie województwa podkarpackiego Wyszatyce, cerkiew
	Położenie na mapie powiatu przemyskiego Wyszatyce, cerkiew
	49°50′36,4″N 22°52′55,7″E/49,843444 22,882139
	Multimedia w Wikimedia Commons

Cerkiew Przemienienia Pańskiego w Wyszatycach – murowana parafialna cerkiew greckokatolicka, znajdująca się w Wyszatycach.

Cerkiew zbudowano w roku 1936, w miejscu starej drewnianej cerkwi z 1907, zniszczonej w czasie I wojny światowej. Należała do dekanatu przemyskiego (przed I wojną światową do radymniańskiego). Autorem projektu cerkwi był Marceli Pilecki.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Już w 1390 r. istniała w Wyszatycach parafia prawosławna, jedna z najstarszych w diecezji przemyskiej. W 1600 roku staraniem sołtysa Łukasza Maszko została wzniesiona w Wyszatycach dębowa cerkiew. Ten sam Łukasz Maszko ufundował do cerkwi srebrny krzyż ze złotą postacią Chrystusa. W cerkwi znajdował się także obraz św. Mikołaja z XVI w. przywieziony z Kijowa, który zyskał wielki szacunek i uznanie wiernych z okolicznych miejscowości. Losy obrazu nie są znane, krzyż zaś w roku 1811 został zabrany przez wojsko na pokrycie kosztów wojen napoleońskich. W roku 1692 obrządek prawosławny został zmieniony na greckokatolicki. Parafia greckokatolicka należała nie tylko do najstarszych, ale i do największych, obsługiwał ją obok proboszcza także wikary. Cerkiew dębowa wzniesiona w 1600 r. istniała aż do 1908.

Po II wojnie światowej cerkiew została opuszczona, zamieniono ją na magazyn nawozów. Obecnie opuszczona i niszczejąca. W ostatnim okresie dzięki staraniom śp. Tadeusza Kochanowicza i innych społeczników udało się dokonać częściowej rewitalizacji obiektu zwłaszcza wymiany poszycia dachu co zapobiegło dalszemu niszczeniu.

Elewacja wschodnia
Dzwonnica
Wnętrze

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dmytro Błażejowśkyj, Istorycznyj szematyzm Peremyskoji Eparchiji z wkluczennjam Apostolśkoji Administratury Łemkiwszczyny (1828-1939), Lwów 1995, ISBN 5-7745-0672-X