Cessna 408 SkyCourier
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ |
samolot pasażersko-transportowy |
| Konstrukcja |
metalowa |
| Historia | |
| Data oblotu |
17 maja 2020 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
2 × silnik turbośmigłowy Pratt & Whitney Canada PT6A-65SC |
| Moc |
1100 KM (820 kW) każdy |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
21,95 m |
| Długość |
16,71 m |
| Wysokość |
6,02 m |
| Osiągi | |
| Prędkość przelotowa |
370 km/h |
| Pułap praktyczny |
7620 m |
| Zasięg |
1667 km |
| Rozbieg |
1006 m |
| Dane operacyjne | |
| Liczba miejsc | |
| 19 | |
Cessna 408 SkyCourier – amerykański, lekki samolot wielozadaniowy opracowywany przez firmę Textron Aviation przy współudziale FedEx Express.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Nowy samolot, którego program budowy uruchomiono oficjalnie 28 listopada 2017 roku, ma stać się nowym koniem roboczym specjalizującej się w przewozach towarowych linii lotniczych FedEx Express. Powstaje on w oparciu o kilkuletnie doświadczenia FedExu w eksploatacji samolotów Cessna 208 i ATR 42, a których najstarsze egzemplarze SkyCourier ma zastąpić. Rozmowy pomiędzy Textron Aviation a firmą kurierską rozpoczęły się na wiosnę 2017 roku. FedEx podpisał już kontrakt na dostawę 50 maszyn z opcją na kolejne 50.
Samolot ma być przede wszystkim tani w eksploatacji i niezawodny. SkyCourier będzie zastrzałowym górnopłatem zbudowanym z klasycznych materiałów (stopy aluminium), wyposażonym w stałe podwozie z przednim podparciem. Usterzenie w kształcie litery T.
Maszyna napędzana będzie dwoma silnikami turbośmigłowymi Pratt & Whitney Canada PT6A-65SC o mocy 1100 KM każdy z czterołopatowymi, aluminiowymi śmigłami Blackmac o zmiennym skoku i średnicy 279,4 cm firmy McCauley. Samolot będzie dysponował płaską podłogą i kabiną ładunkową o wysokości i szerokości 178 cm. Podłoga w wersji towarowej będzie wyposażona w rolki do przemieszczania ładunku. Ładunek umieszczany będzie poprzez boczne drzwi o wymiarach 2,21 x 1,753 m. Wymiary kabiny ładunkowej umożliwią przewóz trzech standardowych lotniczych kontenerów LD3. Alternatywnie samolot będzie zdolny do przewozu ładunków rozmieszczonych na paletach. Łączna masa przewożonego ładunku ma wynosić 2722 kg (2724 kg w zależności od źródeł).
Wersja pasażerska samolotu będzie zdolna do zabrania na pokład 19 pasażerów: pięć pojedynczych foteli ustawionych wzdłuż lewej burty i 14 foteli, ustawionych parami wzdłuż prawej burty samolotu. W kabinie załogi przewidziane jest zastosowanie awioniki Garmin G1000. Kabina maszyny nie będzie kabiną ciśnieniową.
Samolot ma być certyfikowany według przepisów FAA CFR Part 23. Oblot ukończonego prototypu planowany był wstępnie na 2019 rok, a rozpoczęcie eksploatacji na 2020 rok[1][2][3][4]. Według informacji ujawnionych przez producenta samolotu w połowie marca 2018 roku, udało się już zrealizować wstępny etap prób modelu samolotu w tunelu aerodynamicznym. Uzyskano dane dotyczące między innymi obciążeń struktury samolotu i jego charakterystyki aerodynamicznej. W próbach udział wziął model samolotu wyposażony w elektryczne silniki ze śmigłami[5].
.jpg)
17 maja 2020 roku, ukończony prototyp samolotu wzbił się po raz pierwszy w powietrze. Samolot o numerze rejestracyjnym N408PR, za sterami którego siedzieli kapitan Aaron Tobias oraz drugi pilot Corey Edkhart, wystartował do swojego dziewiczego lotu z lotniska Beech Factory Airport w Wichita w Kansas. Trwający 2 godziny i 15 minut lot przebiegł pomyślnie[6]. W sierpniu 2020 roku do prób dołączył drugi prototyp samolotu oznaczony jako P1, o czym producent poinformował 11 sierpnia 2020 roku. Drugi prototyp, jest zarazem pierwszym samolotem wykonanym w standardzie produkcji seryjnej wersji transportowej. Podczas obloty maszyny P1, za jej sterami siedzieli piloci Peter Gracey i Todd Dafforn. Lot trwał 95 minut, w trakcie jego trwania wzniesiono się na maksymalną wysokość 4331 metrów i osiągnięto prędkość 390 km/h. P1 bierze udział w lotach próbnych mających sprawdzić działanie układu napędowego samolotu, instalacji przeciwoblodzeniowej, awioniki Garmin G1000NXi, systemów kontroli środowiska. Do dnia oblotu drugiego prototypu, pierwszy prototyp wykonał 38 lotów spędzając w powietrzu 76 godzin[7]. 28 września tego samego roku oblatana została trzecia maszyna prototypowa oznaczona jako P2[8]. Trzecia maszyna prototypowa ma przede wszystkim posłużyć do testów awioniki samolotu oraz prób klimatycznych w specjalnej komorze symulującej niskie i wysokie temperatury, mieszczącej się w Eglin Air Force Base[9].
Zalety nowej konstrukcji zostały zauważone i docenione przez Departament Obrony Stanów Zjednoczonych, który w grudniu 2021 roku wpisał samolot na listę maszyn, rekomendowanych przez amerykański rząd sojusznikom, chcącym zakupić sprzęt wojskowy w ramach programu Foreign Military Sales[10].
4 lutego 2022 roku, w zakładach w Wichita uroczyście zaprezentowano pierwszy zbudowany seryjny egzemplarz samolotu. Do czasu prezentacje, biorące udział w próbach certyfikacyjnych trzy prototypy, wylatały razem 2100 godzin[11].
11 marca 2022 roku samolot uzyskał certyfikat typu amerykańskiej Federal Aviation Administration[10].
Służba[edytuj | edytuj kod]
9 maja 2022 roku, pierwszy seryjny egzemplarz został przekazany podczas specjalnej uroczystości firmie FedEX[12].
21 grudnia 2022 roku, producent poinformował o zawarciu umowy z meksykańskim, regionalnym przewoźnikiem Aerus, na dostawę dwóch maszyn Cessna 408 SkyCourier w wersji pasażerskiej. Tym samym meksykańska linia lotnicza została pierwszym przedsiębiorstwem, zamawiającym pasażerską, dziewiętnastomiejscową odmianę SkyCourier[13].
Nowy dwusilnikowy samolot turbośmigłowy ma zastąpić używane w Brazylijskich Siłach Powietrznych maszyny Embraer EMB 110 Bandeirante. Pierwotnie zadanie zaprojektowania i zbudowania nowej konstrukcji otrzymał brazylijski Embraer. Efektem jego pracy został projekt STOUT (Short Take Off Utility Transport). Pomimo tego, siły powietrzne wybrały amerykańską konstrukcję i to SkyCourier zastąpi EMB 110 Bandeirante[10].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Cessna SkyCourier - nowy lekki samolot transportowy, „Lotnictwo Aviation International”, nr 1 (2018), s. 15, ISSN 2450-1298
- ↑ Mark Broadbent, Textron launches the SkyCourier, „Air International”, nr 1 (2018), s. 98, ISSN 0306-5634
- ↑ Cessna prezentuje SkyCouriera, „Skrzydlata Polska”, nr 1 (2018), s. 16, ISSN 0137-866x
- ↑ Textron ogłasza rozpoczęcie prac nad Cessną SkyCourier 408, „Lotnictwo”, nr 1-2 (2018), s. 12-13, ISSN 1732-5323
- ↑ Textron Aviation o postępach w pracach nad SkyCourierem, „Lotnictwo”, nr 4 (2018), s. 10, ISSN 1732-5323
- ↑ Rod Simpson, First Flight for Cessna SkyCourier, „Aviation news : the past, present and future of flight”, nr 7 (2020), s. 5, ISSN 2047-7198
- ↑ Oblot drugiego prototypu samolotu Cessna SkyCourier, „Lotnictwo”, nr 9 (2020), s. 14, ISSN 1732-5323
- ↑ Third SkyCourier takes flight, „Air International”, nr 11 (2020), s. 21, ISSN 0306-5634
- ↑ Oblot trzeciego prototypu Cessny SkyCourier, „Lotnictwo”, nr 11 (2020), s. 11, ISSN 1732-5323
- ↑ a b c Brazylia stawia na SkyCouriera, rezygnując ze SCOUT, „Lotnictwo”, nr 2 (2023), s. 6-7, ISSN 1732-5323
- ↑ Prezentacja pierwszego seryjnego samolotu Cessna SkyCourier w wersji towarowej, „Lotnictwo Aviation International”, nr 2 (2022), s. 15, ISSN 2450-1298
- ↑ FedEx odbiera pierwszą Cessnę SkyCourier, „Lotnictwo”, nr 5 (2022), s. 12, ISSN 1732-5323
- ↑ Pierwsze egzemplarze pasażerskich SkyCourierów zamówione, „Lotnictwo”, nr 1 (2023), s. 13, ISSN 1732-5323
| Jednosilnikowe | |
|---|---|
| Dwusilnikowe | |
| Seria Citation | |
| Śmigłowce | |
| Wojskowe |
