Na mapach: 
51°39′32″N 22°16′15″E/51,658889 22,270833
51°39′32″N 22°16′15″E/51,658889 22,270833Charlejów
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| Artykuł |
51°39′32″N 22°16′15″E |
|---|---|
| - błąd |
38 m |
| WD |
51°40'N, 22°17'E |
| - błąd |
2304 m |
| Odległość |
1290 m |
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) | |
| Strefa numeracyjna |
25 |
| Kod pocztowy |
21-413[3] |
| Tablice rejestracyjne |
LLU |
| SIMC |
0686256[4] |
Położenie na mapie gminy Serokomla  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |
Położenie na mapie powiatu łukowskiego  | |
| 51°39′32″N 22°16′15″E/51,658889 22,270833
| |
Charlejów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie łukowskim, w gminie Serokomla[4][5].
Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w ziemi stężyckiej[6]. Do 1870 istniała gmina Charlejów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Trójcy Świętej w Jeziorzanach.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wieś Charlejów w liczbach, Polska w liczbach [dostęp 2018-11-15] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2018-06-20].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 139 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Corona Regni Poloniae. Mapa w skali 1:250 000, Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk i Pracownia Geoinformacji Historycznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Charlejów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 546.
- Charlejów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 300.
