Parafia Trójcy Świętej w Jeziorzanach
51°36′04″N 22°16′43″E/51,601111 22,278611| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Adres |
ul. Kościelna 9 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Diecezja | |
| Dekanat | |
| Kościół | |
| Filie |
kaplica w Charlejowie, kaplica w Przytocznie |
| Proboszcz |
ks. Marek Andrzejuk |
| Wezwanie | |
| Wspomnienie liturgiczne |
pierwsza niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego |
Położenie na mapie gminy Jeziorzany  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |
Położenie na mapie powiatu lubartowskiego  | |
| 51°36′04″N 22°16′43″E/51,601111 22,278611
| |
Parafia Trójcy Świętej w Jeziorzanach – parafia rzymskokatolicka w Jeziorzanach.
Historia kościoła i parafii[edytuj | edytuj kod]
W czasach reformacji (XVI wiek) na terenie parafii istniał zbór kalwiński[1]. 3 maja 1662 r. ówczesny dziedzic Przytoczna Jan Stanisław Zbąski, późniejszy biskup przemyski i warmiński, nawrócił się na katolicyzm. Pierwotny kościół, jego fundacji, był drewniany. Zbudowano go na podobieństwo spichlerzy kazimierzowskich (front, skarpy po bokach). Legenda głosi, jakoby kościół miał być zaadaptowany na cel sakralny z żydowskiego spichlerza, aczkolwiek nie ma poparcia tej legendy w aktach, przeczy jej ponadto zastosowanie drewna jako budulca pierwotnego kościoła.
W drugiej połowie XVII wieku, dzięki hojności małżonki palatyna sieradzkiego Odrowąża Pieniążka, dziedzica Przytoczna, kościół został z zewnątrz obmurowany.
20 maja 1694 roku – w święto Wniebowstąpienia Pańskiego kościół został konsekrowany pod wezwaniem Trójcy Świętej przez biskupa Stanisława Szembeka. Świątynia posiadała wówczas siedem ołtarzy i kopułę krytą słomą.
W 1782 roku ks. Grzegorz Gramski dokończył obmurowywanie kościoła parafialnego wewnątrz i na zewnątrz.
W 1859 roku włościanie krupscy zbudowali parkan dookoła kościoła. Wykonano go z czerwonej cegły i otynkowano na biało.
W latach 1929–1937 kościół został przebudowany. Obecnie jest to świątynia w stylu eklektycznym.
Od 1929 proboszczem parafii był ks. Jan Kazimierczak (1897–1941), dzięki któremu pojawiły się witraże, nowy sufit, boczne ołtarze i organy[1]. Zmarł 9 kwietnia 1941 w obozie koncentracyjnym w KL Auschwitz[2].
Z parafii wywodził się ks. Stanisław Płodzień (1913–1962), prorektor KUL i dziekan Wydziału Prawa Kanonicznego KUL[3].
Wyposażenie kościoła[edytuj | edytuj kod]
Ołtarz główny w kościele to metaloplastyka. Obraz wykonany na płótnie wyobraża Trójcę Świętą. Ołtarze boczne (sosnowe) sporządzone zostały po II wojnie światowej. Przedstawiają św. Stanisława Kostkę i Najświętsze Serce Pana Jezusa. Metalowe tabernakulum usytuowano w centrum ołtarza głównego. Marmurowa chrzcielnica umieszczona jest obok ołtarza św. Stanisława Kostki. Kościół wyposażony jest w sześć witraży (po trzy w każdej nawie). Jednym z bardziej wartościowych elementów w świątyni jest witraż przedstawiający Ducha Świętego w postaci gołębicy. Umieszczony on jest w oknie ściany frontowej.
Do przedmiotów uznanych za zabytkowe, poza samą świątynią, należą: kielich, puszka, monstrancja, relikwiarz z relikwiami wielu świętych, kociołek na wodę oraz feretron.
Historia dzwonnicy[edytuj | edytuj kod]
W 1739 roku ks. Jakub Łęczycki – dzięki pomocy Mateusza Rzewuskiego, kapitana wojsk polskich, dziedzica Przytoczna, i jego żony – zbudował pierwszą drewnianą dzwonnicę. Umiejscowiona była nad bramą wjazdową na plac kościelny, naprzeciw frontu kościoła. Z czterech dzwonów w parafii pozostał jeden, pozostałe oddano na cele powstania styczniowego.
W latach 90. XIX wieku ks. Ludwik Broniszewski zbudował drewnianą dzwonnicę umiejscowiona przy parkanie od strony rzeki Wieprz i wyposażył ją w dodatkowy dzwon.
W 1916 roku dwa dzwony zostały zabrane przez Niemców.
W latach 20. XX wieku wspomnianą dzwonnicę odnowił ks. Aleksander Zaremba. Sprowadził z rosyjskiej cerkwi trzy nowe dzwony o charakterystycznym brzmieniu.
W 1926 roku dzwony poświęcił biskup Henryk Przeździecki. Dzwony otrzymały imiona: Pius, Henryk i Aleksander.
W 1983 roku ks. Jan Milanowski ukończył budowę nowej, tym razem murowanej dzwonnicy.
W 1998 roku ks. Henryk Och zakupił elektryczny napęd dzwonów.
Historia organów[edytuj | edytuj kod]
W 1940 roku dzięki staraniom ks. Jana Kazimierczaka zamontowano pierwsze organy.
Plebania[edytuj | edytuj kod]
W 1971 roku ks. Jan Kurowski rozpoczął budowę obecnej plebanii. Budowę ukończył w 1975 roku ks. Jan Milanowski.
Terytorium parafii[edytuj | edytuj kod]
Terytorium parafii obejmuje Jeziorzany, Charlejów, Drewnik, Przytoczno, Wola Blizocka, Stawik, Ostrów, Kolonia Krępa oraz Nowinki. W Charlejowie, od 1984 roku funkcjonuje kaplica pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa, a w Przytocznie jest kaplica cmentarna (od 1993 roku).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Krótka historia parafii.... przytoczno.pl [dostęp 2020-04-19]
- ↑ Co warte byłyby nasze słowa. echokatolickie.pl, 2015-05-06 [data dostępu 2020-04-19]
- ↑ U nas w Jeziorzanach. echokatolickie.pl, 30 czerwca 2011. [dostęp 2018-12-28].