Przejdź do zawartości

Ciche (województwo małopolskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ciche
wieś
Ilustracja
Kościół parafii Miętustwo
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Powiat

nowotarski

Gmina

Czarny Dunajec

Liczba ludności (2022)

3087[2]

Strefa numeracyjna

18

Kod pocztowy

34-407[3]

Tablice rejestracyjne

KNT

SIMC

0421523

Położenie na mapie gminy Czarny Dunajec
Mapa konturowa gminy Czarny Dunajec, na dole znajduje się punkt z opisem „Ciche”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Ciche”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Ciche”
Położenie na mapie powiatu nowotarskiego
Mapa konturowa powiatu nowotarskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Ciche”
Ziemia49°22′47″N 19°50′48″E/49,379722 19,846667[1]
Nieoficjalny herb wsi Ciche

Cichewieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, w gminie Czarny Dunajec.

Wieś królewska, położona w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sądeckim województwa krakowskiego, należała do tenuty nowotarskiej[4]. Do 1954 roku istniała gmina Ciche. W latach 1954–1968 wieś należała i była siedzibą władz gromady Ciche, po jej zniesieniu w gromadzie Ratułów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość położona jest na granicy regionów Kotlina Nowotarska i Pogórze Gubałowskie, pod względem historyczno-etnograficznym zaś należy do Podhala[5]. Zabudowania i pola znajdują się w dolinie potoku Cichy i na stokach okolicznych wzniesień Pogórza Gubałowskiego. Dzisiaj wieś stanowi bardzo duże sołectwo, które ciągnie się od Gruszkowego Wierchu w zachodniej stronie Pogórza Gubałowskiego aż do stóp Domańskiego Wierchu przed czarnodunajecką równiną[6]

Części wsi

[edytuj | edytuj kod]
Integralne części wsi Ciche[7][8][9]
SIMC Nazwa Rodzaj
0421530 Borek część wsi
0421546 Kalety część wsi
0421552 Kościaki część wsi
0421569 Miętustwo część wsi
0421575 Pod Grapą część wsi
0421581 Wierch-Ciche część wsi
1049072 Wojcieszaki część wsi
0421598 Za Grapą część wsi
0421606 Zawodzianie część wsi
1049126 Zawodzie część wsi
0421612 Zoki część wsi

Opis miejscowości

[edytuj | edytuj kod]

Ciche to wieś lokowana w 1593 roku przez Tomasza Miętusa. Wzięła nazwę od potoku Cichego. Warto wspomnieć, iż w północnej części wsi znajduje się osiedle Miętustwo często błędnie uważane za odrębną miejscowość[10].

W Cichem znajdują się dwa kościoły parafialne: w Cichem – Miętustwie pod wezwaniem NMP Królowej Polski i w Cichem Górnym pod wezwaniem Świętego Józefa Robotnika. We wsi znajduje się wiele drewnianych i murowanych XIX-wiecznych przydrożnych kapliczek.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 17173
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 158 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 2008, s. 97.
  5. Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 1998. ISBN 83-01-12479-2.
  6. Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna. [dostęp 2015-04-01].
  7. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  8. GUS. Rejestr TERYT
  9. KSNG: Wykaz urzędowych nazw miejscowości i ich części. opublikowany [w:] Dz.U. z 2013 r. poz. 200 ze zmianami w Dz.U. z 2015 r. poz. 1636. [dostęp 2018-01-06]. (pol.).
  10. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom, dir.icm.edu.pl, Warszawa 1880, s. 673 [dostęp 2024-03-05].