Chochołów (województwo małopolskie)
| Artykuł | 49°22′4.6″N 19°49′2.9″E |
| - błąd | 4 m |
| WD | 49°22'17"N, 19°49'23"E, 49°22'11.28"N, 19°49'2.71"E |
| - błąd | 1934 m |
| Odległość | 6 m |
| ||||
| ||||
 Drewniana zabudowa Chochołowa | ||||
| Państwo |  Polska
| |||
| Województwo |  małopolskie
| |||
| Powiat | nowotarski | |||
| Gmina | Czarny Dunajec | |||
| Liczba ludności (2008) | 1300 | |||
| Strefa numeracyjna | 18 | |||
| Kod pocztowy | 34-513 | |||
| Tablice rejestracyjne | KNT | |||
| SIMC | 0421517 | |||
Położenie na mapie gminy Czarny Dunajec  | ||||
Położenie na mapie Polski  | ||||
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | ||||
Położenie na mapie powiatu nowotarskiego  | ||||
 49°22′04,6″N 19°49′02,9″E/49,367944 19,817472
| ||||
_COA.svg)
Chochołów – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, w gminie Czarny Dunajec.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Miejscowość znajduje się w dolinie Czarnego Dunajca, w dwóch mezoregionach geograficznych; Orawicko-Witowskie Wierchy (na lewym brzegu Czarnego Dunajca) i Pogórze Gubałowskie (na prawym brzegu)[1]. Ma zwartą zabudowę; wszystkie domy zlokalizowane są na prawym brzegu Dunajca, wzdłuż drogi z Zakopanego przez Chochołów do Czarnego Dunajca, w dolnej części Chochołowa znajdują się na prawym brzegu Czarnego Dunajca, w górnej na lewym. Wzdłuż drogi tej płynie jeszcze równolegle do Czarnego Dunajca jego boczna struga Młynówka. Po zachodniej stronie Chochołów graniczy z miejscowością Sucha Góra na Słowacji. Od wschodu grzbiet Cyrhlicy oddziela Chochołów od miejscowości Ciche[2].
Opis miejscowości[edytuj | edytuj kod]
Wieś królewska, położona w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sądeckim województwa krakowskiego, należała do tenuty nowotarskiej[3].
W okresie międzywojennym w miejscowości stacjonowała placówka Straży Granicznej I linii „Chochołów”[4].
Do 1954 roku istniała gmina Chochołów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.
Chochołów to wieś zbudowana prawie w całości z oryginalnych chałup góralskich. Do miejscowej tradycji należy mycie ich z zewnątrz wodą z mydłem dwa razy do roku, na Wielkanoc i Boże Ciało[5].
Zasłynęła w historii z powstania chochołowskiego w 1846 roku, przeciw Austriakom. Na czele jego stał miejscowy organista i nauczyciel Jan Andrusikiewicz. Górale rozbroili straż skarbową. Austriacy podburzyli przeciw nim chłopów z Czarnego Dunajca. W walce Andrusikiewicz został ciężko ranny. Pozbawieni kierownictwa górale poddali się. Ponad stu uwięziono.
Z Chochołowa pochodzi skoczek narciarski Robert Mateja.
W Chochołowie do 21 grudnia 2007 r. funkcjonowało polsko-słowackie przejście graniczne Chochołów – Suchá Hora.
W październiku 2018 r. w miejscowości zostało otwarte Centrum Dziedzictwa Przyrodniczego - Muzeum Torfowisk. Mieści się ono w zabytkowym, drewnianym budynku z przełomu XVIII i XIX w., w którym poprzednio mieścił się Ośrodek Zdrowia. Interaktywna ekspozycja zaznajamia z powstawaniem i znaczeniem torfowisk, związane z nimi florę i faunę oraz wykorzystaniem torfu[6].
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
pieszy i rowerowy: Chochołów – Ostrysz – Tominów Wierch – Trzy Kopce – Gruszków Wierch – Słodyczki – Pałkówka – Gubałówka
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna. [dostęp 2017-04-08].
- ↑ Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 2008, s. 97.
- ↑ Marek Jabłonowski, Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne 1918−1839. Dokumenty organizacyjne, wybór źródeł. T. II. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999, s. 28. ISBN 83-87424-77-3.
- ↑ Maciej Pinkwart: Podhale. Trzy epoki. Bielsko-Biała: Pascal, 2007, s. 75. ISBN 978-83-7513-161-1.
- ↑ Bojarski Marcin: Chochołowskie Muzeum Torfowisk już otwarte, w: "Gazeta Górska" R. XXVI, nr 4 (104), jesień 2018, s. 7
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Chochołów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 594.
| |||||||||||||
| ||||||||||