Cisowa (województwo podkarpackie)
49°42′12″N 22°36′09″E/49,703333 22,602500| wieś | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2019) |
95[2] |
| Strefa numeracyjna |
16 |
| Kod pocztowy |
37-740[3] |
| Tablice rejestracyjne |
RPR |
| SIMC |
0604695[4] |
Położenie na mapie gminy Krasiczyn  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
Położenie na mapie powiatu przemyskiego  | |
| 49°42′12″N 22°36′09″E/49,703333 22,602500[1]
| |
Cisowa – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, w gminie Krasiczyn[4][5]. Leży nad potokiem Cisowa, który w dolnym biegu nosi nazwę Olszanka[6].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Wieś prawa wołoskiego, położona była w drugiej połowie XV wieku w ziemi przemyskiej województwa ruskiego[7]. 6 marca 1508 roku król Zygmunt I Stary wydał dokument osadzenia wsi Brylińce i Cisowa na prawie wołoskim.
2 marca 1537 Zygmunt I Stary potwierdził nadanie kniaziom Steczkowi, Onaszkowi i Hawryle przywileju osadniczego na prawie wołoskim miejscowości Brylińce i Cisowa.
11 czerwca 1698 roku król August II Mocny pozwolił Teodorze Łopuszańskiej, wdowie po Mikołaju Chanowskim, ustąpić prawa dożywocia na sołectwie we wsi Cisowa w starostwie przemyskim na rzecz jej syna, Stanisława Chanowskiego.
We wsi istniała murowana cerkiew greckokatolicka pw. św. Mikołaja, zbudowana w 1889, odnowiona w 1932, zburzona w 1966.
W XIX wieku wieś była własnością Tyszkowskich, w 1920 po śmierci Pawła Tyszkowskiego na podstawie testamentu przejęła majątek w Cisowej Polska Akademia Umiejętności.
W II Rzeczypospolitej wieś w powiecie przemyskim w województwie lwowskim.
W latach 1945–1947 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 42 Polaków i 2 Ukraińców "za zdradę Ukrainy"[8].
W roku 1945 Cisowa była jedną z pierwszych wsi na Pogórzu Przemyskim, której mieszkańcy zostali karnie wysiedleni do ZSRR. Oddział Ludowego Wojska polskiego, który dokonywał wysiedlenia, spalił również całkowicie wieś.
Planuje się tutaj utworzenie rezerwatu Wodospad w Cisowej.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 17924
- ↑ Raport o stanie gminy w roku 2019. Stan ludności 31.12.2019 str. 7 [dostęp 2022-01-22]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., lipiec 2017, s. 167 [zarchiwizowane 2017-08-15].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 194, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ Grzegorz Jawor, Osady prawa wołoskiego i ich mieszkańcy na Rusi Czerwonej w późnym średniowieczu, Lublin 2000, s. 212, 223.
- ↑ Szczepan Siekierka, Henryk Komański, Krzysztof Bulzacki, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie lwowskim 1939–1947, Wrocław: Stowarzyszenie Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów, 2006, s. 703, ISBN 83-85865-17-9, OCLC 77512897.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Cissowa, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 708.
- Zady, 4.) grupa domów w Cisowej, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 254.
| Wsie | |
|---|---|
| Integralne części wsi |
|
