Clare Greet
Clare Greet i Ernest Thesiger w filmie Numer trzynasty (1922) | |
Imię i nazwisko |
Clara Greet |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
1870 |
Data i miejsce śmierci |
14 lutego 1939 |
Zawód | |
Lata aktywności |
1907–1939 |
Clare Greet (wym. [kleə griːt], właśc. Clara Greet; ur. w 1870 w Leicesterze[a], zm. 14 lutego 1939 w Londynie) – angielska aktorka filmowa i teatralna.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Była córką aktora i menedżera Johna Greeta oraz jego żony Fanny. Ojciec przyszłej aktorki podróżował z przedstawieniami Szekspira oraz innych angielskich klasyków, przybliżając teatr brytyjskim dzieciom w wieku szkolnym[2]. Inne źródła podawały, że była ona córką Fredericka Greeta (ur. w 1836) i Elizabeth (ur. w 1841)[1].
Karierę zaczynała od występowania w sztukach Szekspira z zespołem Bena Greeta[3]. Grywała w spektaklach w londyńskich teatrach na West Endzie (między innymi jako Louka w Arms and the Man George’a Bernarda Shawa, pani Midgett w Outward Bound Suttona Vane’a oraz Rummy Mitchens w Major Barbara Shawa)[3][4]. Na dużym ekranie zadebiutowała w 1921, w wieku 50 lat, występując w niemej komedii The Rotters (reż. A.V. Bramble)[5]. W filmach przeważnie odgrywała drobne role drugoplanowe lub epizody, wcielając się w kreacje starszych pań[5].
Najbardziej znana z długoletniej współpracy z angielskim reżyserem Alfredem Hitchcockiem, u którego w latach 1922–1939 wystąpiła w siedmiu filmach fabularnych (częściej niż jakakolwiek inna aktorka) – Numerze trzynastym (1922, film nieukończony z powodu braku funduszy; Greet z własnych środków dołożyła część gotówki, aby wesprzeć jego produkcję), Ringu (1927), Człowieku z wyspy (1929), Morderstwie (1930), Człowieku, który wiedział za dużo (1934), Tajnym agencie (1936) i Oberżach Jamajka (1939)[2]. Clare Greet zmarła w Londynie[5] w dzielnicy Chelsea[1]. W akcie zgonu wpisano, że miała 67 lat, lecz prawdopodobnie była o rok lub dwa lata starsza[1].
Nigdy nie była zamężna. Miała czterech braci: Fredericka, Williama, Josepha i Johna, oraz siostrę Anne[1].
Filmografia
[edytuj | edytuj kod]Opracowano na podstawie materiału źródłowego[6]:
- 1921: The Rotters – pani Clugson
- 1921: Love at the Wheel – Martha
- 1922: Three Live Ghosts – pani Gubbins
- 1922: Numer trzynasty – pani Peabody (film nieukończony)
- 1925: The Farmer from Texas – pani Appelboom
- 1927: Ring – wróżka (niewym. w czołówce)
- 1928: The Rising Generation – kucharka
- 1929: Człowiek z wyspy – pani Cregeen
- 1930: Morderstwo – członkini ławy przysięgłych
- 1931: Third Time Lucky – pani Scratton
- 1931: Alibi
- 1931: Many Waters – sprzątaczka w urzędzie stanu cywilnego (niewym. w czołówce)
- 1932: Lord Babs – pani Parker
- 1932: Znak czterech – pani Hudson (niewym. w czołówce)
- 1932: White Face – pani Albert
- 1932: Niewiasty lorda Cambera – Peach
- 1933: Channel Crossing – niespokojna pasażerka
- 1933: Mrs. Dane’s Defence – pani Bulsom-Porter
- 1933: The Pointing Finger – gospodyni
- 1934: Little Friend – pani Parry
- 1934: Człowiek, który wiedział za dużo – pani Brockett (niewym. w czołówce)
- 1935: Emil and the Detectives – babcia
- 1936: Maria Marten, or The Murder in the Red Barn – pani Marten
- 1936: Royal Eagle
- 1936: Tajny agent – pani Jones, kucharka (niewym. w czołówce)
- 1938: Zaułek Św. Marcina – stara Maud
- 1939: Oberża Jamajka – babcia Tremarney, dzierżawczyni Pengallana
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Clare Greet – The Alfred Hitchcock Wiki. [dostęp 2020-06-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-28)]. (ang.).
- ↑ a b Patrick McGilligan: Alfred Hitchcock: Życie w ciemności i pełnym świetle. Jowita Matys, Anna Nermer, Andrzej Nermer, Irena Stąpor (tłum.). Twój Styl, 2005, s. 76–77. ISBN 978-83-7163-505-2. (pol.).
- ↑ a b Death of Clare Greet. „The Sydney Morning Herald”, s. 10, 16 lutego 1939. ISSN 0312-6315.
- ↑ Clare Greet : Theatricalia. [dostęp 2020-06-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-28)]. (ang.).
- ↑ a b c Stephen Whitty: The Alfred Hitchcock Encyclopedia. Rowman & Littlefield Publishers, 2016, s. 147. ISBN 978-1442251595. (ang.).
- ↑ Clare Greet : BFI. Brytyjski Instytut Filmowy. [dostęp 2020-06-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-28)]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Clare Greet w bazie IMDb (ang.)
- Clare Greet w bazie Filmweb