Craig Burley

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Craig Burley
Pełne imię i nazwisko

Craig William Burley

Data i miejsce urodzenia

24 kwietnia 1971
Ayr

Wzrost

180 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1989–1997 Chelsea 174 (27)
1997–1999 Celtic F.C. 64 (20)
1999–2003 Derby County 88 (12)
2003 Preston 4 (0)
2003 Dundee F.C. 2 (0)
2004 Walsall 5 (0)
W sumie: 337 (59)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1995–2003  Szkocja 46 (3)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Craig William Burley (ur. 24 kwietnia 1971 w Ayr), piłkarz szkocki grający na pozycji ofensywnego pomocnika. Jest bratankiem George'a Burleya, selekcjonera reprezentacji Szkocji.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Burley urodził się w szkockim mieście Ayr. Karierę piłkarską rozpoczął jednak w londyńskim Chelsea F.C. 20 kwietnia 1991 roku zadebiutował w jej barwach w lidze angielskiej, w przegranym aż 0:7 wyjazdowym meczu z Nottingham Forest. Pierwsze trzy sezony spędzone w zespole „The Blues” nie były dla niego udane i u kolejnych menedżerów Bobby'ego Campbella, Iana Porterfielda i Davida Webba rozegrał zaledwie 12 meczów. Gdy nowym menedżerem zespołu został Glenn Hoddle, Craig coraz częściej występował na boiskach Premier League. W sezonie 1996/1997 dotarł z „The Blues” do finału Pucharu Anglii, a Chelsea pokonała w nim 2:0 Middlesbrough F.C. Był to także ostatni sezon dla Szkota na Stamford Bridge. W barwach Chelsea rozegrał 114 spotkań i zdobył 7 goli.

24 lipca 1997 roku Burley przeszedł do Celtic F.C. Suma transferu wyniosła 2,5 miliona funtów, a on sam stał się pierwszym transferem nowego menedżera klubu, Wima Jansena. W nowej drużynie swój pierwszy mecz rozegrał 3 sierpnia przeciwko Hibernian F.C., przegrany przez klub z Glasgow 1:2. W Celticu grał w podstawowym składzie, a w sezonie 1997/1998 wywalczył tytuł mistrza Szkocji. Zdobył 10 bramek, a za postawę w lidze dziennikarze wybrali go Piłkarzem Roku w Szkocji. Z „The Bhoys” zdobył także Puchar Ligi Szkockiej. Rok później został z Celtikiem wicemistrzem kraju.

2 grudnia 1999 roku Burley zmienił barwy klubowe i powrócił do Premiership. Został zawodnikiem Derby County, które zapłaciło za niego 3 miliony funtów. 5 września rozegrał swój pierwszy mecz dla "The Rams", którzy przegrali 0:1 na wyjeździe z Leeds United. W Derby grał w podstawowym składzie jednak w 2001 roku w meczu z Newcastle United doznał ciężkiej kontuzji i do gry wrócił dopiero w sezonie 2002/2003, a Derby międzyczasie spadło do Division One. Z czasem stracił miejsce w składzie drużyny prowadzonej przez Johna Gregory'ego i latem 2003 odszedł z zespołu.

Craig przeszedł do Preston North End, ale po rozegraniu 4 meczów wrócił do Szkocji. Przez krótki czas występował w Dundee F.C., ale jeszcze w tym samym sezonie występował w Walsall F.C., a w 2004 roku zakończył piłkarską karierę.

Sezon Klub Kraj Rozgrywki Mecze Bramki
1990/91 Chelsea F.C. Anglia  Division One 1 0
1991/92 Chelsea F.C. Anglia  Division One 8 0
1992/93 Chelsea F.C. Anglia  Premier League 3 0
1993/94 Chelsea F.C. Anglia  Premier League 23 3
1994/95 Chelsea F.C. Anglia  Premier League 25 2
1995/96 Chelsea F.C. Anglia  Premier League 22 0
1996/97 Chelsea F.C. Anglia  Premier League 31 2
1997/98 Celtic F.C. Szkocja  Premier League 35 10
1998/99 Celtic F.C. Szkocja  Premier League 21 9
1999/00 Celtic F.C. Szkocja  Premier League 7 1
1999/00 Derby County Anglia  Premier League 18 5
2000/01 Derby County Anglia  Premier League 24 2
2001/02 Derby County Anglia  Premier League 11 0
2002/03 Derby County Anglia  Division One 20 3
2003/04 Preston North End Anglia  Division One 4 0
2003/04 Dundee F.C. Szkocja  Premier League 2 0
2003/04 Walsall F.C. Anglia  Division One 5 0

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Szkocji Burley zadebiutował 21 maja 1995 roku w zremisowanym 0:0 spotkaniu Kirin Cup z Japonią. W 1996 roku znalazł się w kadrze Szkotów na Euro 96, na którym zagrał we wszystkich meczach Szkotów: z Holandią (0:0), z Anglią (0:2) i ze Szwajcarią (1:0). W 1998 roku został powołany przez Craiga Browna do kadry na Mundial we Francji i podobnie jak na turnieju w Anglii przed dwoma laty także zagrał we wszystkich trzech spotkaniach grupowych: przegranym 1:2 z Brazylią, zremisowanym 1:1 z Norwegią (zdobył gola w 66. minucie spotkania) i przegranym 0:3 z Marokiem (w 53. minucie otrzymał czerwoną kartkę). Ostatni mecz w drużynie narodowej rozegrał w kwietniu 2003 przeciwko Austrii (0:2). Łącznie zagrał w niej 46 razy i zdobył 3 gole.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]