Czarnowron (herb szlachecki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Czarnowron – odmiana herbu szlacheckiego Ślepowron.

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

Na niebieskim polu, złoty krzyż kawalerski na srebrnej podkowie; kruk na krzyżu, gotowy do lotu w prawą stronę, z pierścieniem złotym w dziobie, pod podkową belka srebrna. Na szczycie herbu pięć piór strusich. Opis herbu zawarty w części pierwszej herbarza Królestwa Polskiego, str. 208[1].

Powstanie herbu[edytuj | edytuj kod]

Herb ten wraz z dziedzicznym szlachectwem, nadany został Ignacemu Fijałkowskiemu (syn Bartłomieja, doktor medycyny i chirurgii, dyrektor Instytutu Położniczego Warszawskiego i członek Rady Lekarskiej) przez cesarza i króla Mikołaja I w dniu 10 grudnia 1840 na mocy artykułu 6 ustępu 2 prawa o szlachectwie z roku 1836[1].

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Borowicz, Fijałkowski.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Herb Czarnowron Fijałkowskiego [online], gerbovnik.ru [dostęp 2016-11-29].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]