Czepiak
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| ||
| Ateles[1] | ||
| É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1806[2] | ||
 Przedstawiciel rodzaju – czepiak ciemny (Ateles fusciceps) | ||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | strunowce | |
| Podtyp | kręgowce | |
| Gromada | ssaki | |
| Podgromada | żyworodne | |
| Infragromada | łożyskowce | |
| Rząd | naczelne | |
| Podrząd | wyższe naczelne | |
| Nadrodzina | małpy szerokonose | |
| Rodzina | czepiakowate | |
| Podrodzina | czepiaki | |
| Rodzaj | czepiak | |
| Typ nomenklatoryczny | ||
|
Simia paniscus Linnaeus, 1758 | ||
| Synonimy | ||
| ||
| Gatunki | ||
|
zobacz opis w tekście | ||
| Zasięg występowania | ||
_range.png)
| ||
Czepiak[4] (Ateles) – rodzaj nadrzewnej małpy szerokonosej z podrodziny czepiaków w (Atelinae) rodzinie czepiakowatych (Atelidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w gęstych lasach Ameryki Środkowej i Południowej – od Meksyku po dorzecze Amazonki[5].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała samców 37–70 cm, ogona 70–90 cm, samic 30–66 cm, ogona 64–93 cm; masa ciała samców 7,4–10,4 kg, samic 5–10,5 kg[5]. Czepiaki z tego rodzaju charakteryzują się smukłą sylwetką przystosowaną do szybkiego przemieszczania się pomiędzy konarami drzew. Bardzo sprawnie poruszają się metodą brachiacji, wykorzystują również długi, chwytny ogon do przytrzymywania się gałęzi.
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Ateles: gr. ατελης atelēs – niedoskonały; w aluzji do braku kciuka[6].
- Paniscus: gr. Πανισκος Paniskos, od zdrobnienia Παν Pan, w mitologii greckiej syn Hermesa i Dryope. bóg opiekuńczy lasów i pól, strzegący pasterzy oraz ich trzód wywodzący się z Arkadii[7]. Gatunek typowy: Simia paniscus Linnaeus, 1758.
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Do rodzaju należą następujące gatunki[5][4][8]:
- Ateles geoffroyi – czepiak czarnoręki
- Ateles fusciceps – czepiak ciemny
- Ateles chamek – czepiak czarnolicy
- Ateles paniscus – czepiak czarny
- Ateles marginatus – czepiak białolicy
- Ateles belzebuth – czepiak czarci
- Ateles hybridus – czepiak brązowy
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ateles, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ É. Geoffroy Saint-Hilaire. Mémoire Sur les Singes à main imparfaite ou les Atéles. „Annales du Muséum d’Histoire Naturelle”. 7, s. 262, 1806 (fr.).
- ↑ C.S. Rafinesque: Analyse de la nature: or, Tableau de l’univers et des corps organisés. Palerme: Aux dépens de l’auteur, 1815, s. 53. (fr.)
- ↑ a b W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 43-44. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.)
- ↑ a b c A.B. Rylands, R.A. Mittermeier, F.M. Cornejo, T.R. Defler, K.E. Glander, W.R. Konstant, L.P. Pinto, M. Talebi: Family Atelidae (Howlers, Spider and Woolly Monkeys and Muriquis). W: R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, D.E. Wilson: Handbook of the Mammals of the World. Cz. 3: Primates. Barcelona: Lynx Edicions, 2013, s. 537–541. ISBN 978-84-96553-89-7. (ang.)
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 127.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 509.
- ↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Ateles. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2016-12-04]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- T.S. Palmer: Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. Waszyngton: Government Printing Office, 1904, s. 71-718, seria: North American Fauna. (ang.)