Biksbit

Biksbit

Kryształy biksbitu, długość: 1,7 cm.
Właściwości chemiczne i fizyczne
Inne nazwy	czerwony beryl
Skład chemiczny	krzemian berylu glinu, Be 3Al 2Si 6O 18
Twardość w skali Mohsa	7,5–8
Przełam	muszlowy lub podmuszlowy
Łupliwość	niewyraźna
Układ krystalograficzny	heksagonalny
Właściwości mechaniczne	kruchy
Gęstość minerału	4,95 g/cm³
Właściwości optyczne
Barwa	agrestowoczerwona, karminowa, szkarłatna
Rysa	biała
Połysk	szklisty
Współczynnik załamania	nω = 1,572–1,580; nε = 1,564–1,570

Biksbit, czerwony beryl – minerał, agrestowoczerwona, przezroczysta odmiana berylu.

Charakterystyka

Właściwości

• wpływ jonów manganu powoduje intensywne, różowoczerwone zabarwienie tzw. czerwień agrestowa
• kryształy mogą osiągać długość do 5 cm
• kryształy są małe, lekko mętnawe i trochę spękane
• na stosunkowo słaby szklisty połysk i brak ognia wpływ mają niskie współczynniki załamania światła oraz niska dyspersja berylu; ceniona jest jego barwa
• słupy sześcioboczne i dwuścian podstawowy to najczęstsze formy berylu, podwójne piramidy występują rzadziej. Beryl zazwyczaj występuje jako pojedyncze kryształy, ale czasem tworzy skupienia w formie pręcików
• krystalizuje w układzie heksagonalnym
• wykazuje dwójłomność na poziomie Δ=0,004-0,007
• pleochroizm: fioletowo-czerwony / pomarańczowo-czerwony.

Zastosowanie

• Cenny kamień jubilerski – posiada szklisty połysk co w przypadku wyższej czystości przekłada się na imponujący efekt brylancji. Dlatego często przeprowadza się fasetowy szlif berylu, aby uwypuklić jego blask i zachwycający kolor. W przypadku mniej czystych odmian wykorzystuje się natomiast szlif kaboszonowy.
• Kolekcjonerzy minerałów poszukują biksbitu ze względu na jego bardzo regularne słupkowe kryształy, często stanowi on większą wartość niż dla jubilerów.

Powstawanie i występowanie

Występuje w krzemionkowych skałach wulkanicznych (ryolitach). Proces krystalizacji biksbitu zachodzi w warunkach niskiego ciśnienia i wysokiej temperatury, w obszarach porowatych blisko magmy, wzdłuż pęknięć i ubytków skał. Współwystępuje z hematytem, topazem, spessartynem, granatem i ortoklazem, bixbyitem.

Miejsce występowania

Góry Wah Wah

Został odkryty w Górach Thomas w stanie Utah w USA. Ponadto występuje w Nowym Meksyku.

Historia

Minerał został odkryty w roku 1904 przez Maynarda Bixby'ego (1853–1935) w Maynard’s Mine w stanie Utah w USA, w złożach manganu. Bixby był górnikiem i dostawcą minerałów z Salt Lake City. W 1912 r. niemiecki mineralog Alfred Eppler na jego cześć nadał minerałowi nazwę „bixbit”. Później jego nazwa została zmieniona na „czerwony beryl”, aby uniknąć pomyłek z minerałem o podobnej nazwie, „bixbyite” (Mn
2O
3), który również został nazwany na cześć Bixby’ego.

W 1958 roku w górach Wah Wah, w pasmie Gór Thomas, Lamar Hodges odkrył czerwone kryształy biksbitu jubilerskiej jakości podczas poszukiwań uranu. Rodzina Hodgesa zakupiła teren i założyła kopalnię, która stała się znana jako „Ruby Violet claims”. W 1967 roku Hodges sprzedał kopalnię rodzinie Harris za 8000 dolarów. Wydobycie rosło, osiągając maksymalną produkcję około 2000 ton rudy rocznie na początku lat 1990.

• Przykłady biksbitów
• 
• 
•