Przejdź do zawartości

Dąbrówka (gmina Sieradz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Dąbrówka Sieradzka)
Dąbrówka
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 łódzkie

Powiat

sieradzki

Gmina

Sieradz

Liczba ludności (2022)

256[2]

Strefa numeracyjna

43

Kod pocztowy

98-200[3]

Tablice rejestracyjne

ESI

SIMC

0713480

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Dąbrówka”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Dąbrówka”
Położenie na mapie powiatu sieradzkiego
Mapa konturowa powiatu sieradzkiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Dąbrówka”
Położenie na mapie gminy wiejskiej Sieradz
Mapa konturowa gminy wiejskiej Sieradz, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Dąbrówka”
Ziemia51°32′41″N 18°42′43″E/51,544722 18,711944[1]

Dąbrówka (do 2008 Dąbrówka Sieradzka) – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Sieradz. Leży nad Żegliną, w odległości 4 km od Sieradza. Do 2007 roku nosiła nazwę Dąbrówka Sieradzka[4].

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie sieradzkim.

Części wsi

[edytuj | edytuj kod]
Integralne części wsi Dąbrówka[5][6][7]
SIMC Nazwa Rodzaj
0713496 Mokre część wsi

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza wzmianka o niej pochodzi z 1407 r. W drugiej połowie XVIII w. wieś była własnością Sucheckich herbu Poraj, od nich w 1816 r. Dąbrówkę kupiła Teresa z Podczaskich Morawska i przekazała synowi Teodorowi Morawskiemu (1797–1879), działaczowi politycznemu, publicyście i historykowi. Morawski, gdy osiadł w Dąbrówce, związał się z opozycją kaliską braci Bonawentury i Wincentego Niemojowskich. Po wybuchu powstania listopadowego stał na czele misji dyplomatycznej, która pertraktowała z rządem francuskim i izbą deputowanych w sprawie pomocy dla powstania. Wkrótce wrócił do Warszawy, został posłem, a następnie członkiem komisji do spraw dyplomatycznych. Dnia 20 sierpnia 1831 r. został powołany na ministra spraw zagranicznych w rządzie gen. J. Krukowieckiego. Po upadku powstania musiał uciekać z kraju. Dąbrówkę skonfiskowali Rosjanie. Morawski umarł w Paryżu. Wieś na publicznej licytacji kupuje siostra Teodora – Konstancja z Morawskich-Parczewska, która w 1838 r. dobra te odsprzedaje Feliksowi Podczaskiemu. W 1857 r. Dąbrówkę nabywa Leopold Strzeszewski i w rękach jego rodziny majątek ten pozostaje do II wojny światowej, z tym że sukcesorzy Leopolda przeprowadzili działy majątkowe, a ostatnim właścicielem dworu był Tadeusz Strzeszewski.

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]

W Dąbrówce do około 1975 r. stał murowany dwór zbudowany w końcu XVIII w. W odróżnieniu od innych dworów miał dwa ganki wsparte na kolumnach. Po przydworskim parku zostały jedynie nieliczne drzewa, a wśród nich pomnikowe dęby.

W zachodniej części wsi (na posesji Walentego Fornalczyka) stoi kapliczka murowana z początku XIX w. z rzeźbą św. Wawrzyńca – według tradycji na mogile żołnierzy napoleońskich, zabitych tu przez kozaków.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 22601
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 217 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. Rozporządzenie Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie ustalenia, zmiany i zniesienia urzędowych nazw niektórych miejscowości oraz obiektu fizjograficznego. [w:] Dz.U. z 2007 r. nr 245, poz. 1811 [on-line]. Min. Spraw Wewnętrznych i Administracji. [dostęp 2010-09-15]. (pol.).
  5. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. GUS. Rejestr TERYT
  7. KSNG: Wykaz urzędowych nazw miejscowości i ich części. opublikowany [w:] Dz.U. z 2013 r. poz. 200 ze zmianami w Dz.U. z 2015 r. poz. 1636. [dostęp 2018-01-06]. (pol.).