Dęboróg

Dęboróg – polski herb szlachecki z nobilitacji, używany na Litwie i w Prusach Królewskich^[1].

Opis herbu^[2][edytuj | edytuj kod]

Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:

W polu błękitnym pień wykorzeniony złoty z zaćwieczonymi takimiż dwoma rogami jelenimi.

Klejnot pół dzikiego męża (Satyra) z wieńcem z powoju zielonego na głowie, trzymającego maczugę srebrną w prawicy, między dwoma rogami złotymi jelenimi.

Labry błękitne, podbite złotem.

Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]

Indygenat Zygmunta Augusta dla Jana Hayna (Heyna) z 5 kwietnia 1564^[3]^[4].

(Herb ten, jako nadany kilka lat później niż Dęboróg II jest wg historyków, m.in. J. Szymańskiego jedną z późniejszych odmian. Pierwotny Dęboróg - bez Satyra w klejnocie - na tarczy zielonej, później czerwonej był nadany rodowi Bylczyńskich)^[5].

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Herb nadany indygenowanej rodzinie kalwińskiej - Heyn, Heyn-Paterson (też: Heyna, Hayn) z Prus. Zob. też biogram Jana Patersona (1640-ok. 1712) z Buzówki h. Dęboróg^[6] i jego ariańskich potomków.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Dęboróg II – herb nadany Filipowi synowi Ofana i Siemionowi synowi Fedora, jak i Prokopowi i Filonowi synom Wojciecha, a wnukom Stanisława w r. 1562 w Grodnie^[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Alfred Znamierowski: Herbarz rodowy. Warszawa: Świat Książki, 2004. ISBN 83-7391-166-9. str. 98
↑ Adam Boniecki, Herbarz polski. T. 7, s. 245-246, Opis herbu Hein- Paterson (Hayn).
↑ Adam Boniecki, Herbarz polski, T. 7, s. 276. Opis nadania i historii rodu Hayn.
↑ Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 53. ISBN 83-7181-217-5.
↑ zob. Sekcję źródła przy haśle Dęboróg II
↑ Polski Słownik Biograficzny, T. 25, s. 329-330. O kalwińskich i ariańskich indygenatach zob. też: Szymon Konarski, Szlachta kalwińska w Polsce, 1936
↑ RGIA (Ross. Gossud. Istoriczies. Archiw). - fonf 1343, dielo 7630, k. 2-5

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Dęboróg, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 23 .

[1] Alfred Znamierowski: Herbarz rodowy. Warszawa: Świat Książki, 2004. ISBN 83-7391-166-9. str. 98

[2] Adam Boniecki, Herbarz polski. T. 7, s. 245-246, Opis herbu Hein- Paterson (Hayn).

[3] Adam Boniecki, Herbarz polski, T. 7, s. 276. Opis nadania i historii rodu Hayn.

[4] Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 53. ISBN 83-7181-217-5.

[5] zob. Sekcję źródła przy haśle Dęboróg II

[6] Polski Słownik Biograficzny, T. 25, s. 329-330. O kalwińskich i ariańskich indygenatach zob. też: Szymon Konarski, Szlachta kalwińska w Polsce, 1936

[7] RGIA (Ross. Gossud. Istoriczies. Archiw). - fonf 1343, dielo 7630, k. 2-5

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

Herby	szlachecki mieszczański chłopski własny państwowy miejski korporacji fantazyjne mówiący
Elementy herbu	tarcza herbowa godło (figury heraldyczne, mobilia herbowe) klejnot herbowy zawój (tortillon) korona heraldyczna korona rangowa hełm heraldyczny labry ostrew płaszcz heraldyczny trzymacze heraldyczne podpory heraldyczne postument heraldyczny order herbowy dewiza herbowa zawołanie
Oznaki godności	świeckie kościelne
Inne	herbarz rola herbowa herold blazonowanie szrafowanie tynktura krzyż heraldyczny totem kamon
Działy heraldyki	heraldyka francuska (heraldyka napoleońska) heraldyka polska (heraldyka kaszubska) heraldyka brytyjska (heraldyka angielska, heraldyka szkocka) heraldyka kościelna heraldyka szachowa heraldyka fantazyjna

Opis herbu[2][edytuj | edytuj kod]