Dęboróg
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dęboróg – polski herb szlachecki z nobilitacji, używany głównie na Litwie i w Prusach Królewskich[1].
Opis herbu[edytuj]
Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:
W polu błękitnym pień wykorzeniony złoty z zaćwieczonymi takimiż dwoma rogami jelenimi.
Klejnot pół dzikiego męża trzymającego maczugę srebrną w prawicy, między dwoma rogami jelenimi.
Labry błękitne, podbite złotem.
Najwcześniejsze wzmianki[edytuj]
Nobilitacja Jana Hayna z 5 kwietnia 1564[2].
Herbowni[edytuj]
Bylczyński, Dęboróg, Dowskurd, Ficki, Gabriałowicz, Gabryałowicz, Gabryjałowicz, Ganiewicz, Gezgołd, Giezgołd, Hancewicz, Hayn, Hayno, Honcewicz, Honckiewicz, Mileński, Turowicz, Wieliński.
Znani herbowni[edytuj]
- Leon Leligdowicz – ppłk WP
- Bolesław Bylczyński (1908–1940) – porucznik piechoty WP, ofiara zbrodni katyńskiej
- Jan Bylczyński (1895–?) – major artylerii WP
- Janusz Bylczyński (1920–1990) – aktor
- Konstanty Bylczyński (1893–1969) – kapitan artylerii WP
- Jakub Dęboróg-Bylczyński(1881–1954) – krytyk muzyczny, działacz niepodległościowy
- Paweł Bylczyński (1909–1993) – żołnierz AK, powstaniec warszawski
- Stanisław Bylczyński (1889–1941) – kapitan pilot WP, zmarł w obozie Rothsey w Szkocji
Zobacz też[edytuj]
- Dęboróg II – herb nadany Filipowi Ofanasowiczowi i Siemionowi Fedorowiczowi,
- Worcell – herb nadany Leonardowi Worcellowi.
Przypisy
- ↑ Alfred Znamierowski: Herbarz rodowy. Warszawa: Świat Książki, 2004. ISBN 83-7391-166-9. str. 98
- ↑ Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 53. ISBN 83-7181-217-5.
Bibliografia[edytuj]
- Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.
Linki zewnętrzne[edytuj]
- Dęboróg w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego, T. II: Derenek – Gżack. Warszawa, 1881.
- Herb Dęboróg i lista nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla
|
|||||||
|
|||||||||||||||||||||||
