Daniel Mahrer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Daniel Mahrer
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 stycznia 1962
Chur

Klub

Skiclub Parpan

Wzrost

184 cm

Pierwsze punkty w PŚ

29.01 1984, Ga-Pa
(9. miejsce - kombinacja)

Pierwsze podium w PŚ

3.03 1985, Furano (1. miejsce - super G)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwajcaria
Mistrzostwa świata
brąz Saalbach 1991 Zjazd
Puchar Świata (Zjazd)
2. miejsce
1991/1992
3. miejsce
1988/1989
3. miejsce
1990/1991
Strona internetowa

Daniel Mahrer (ur. 6 stycznia 1962 w Chur) – szwajcarski narciarz alpejski, brązowy medalista olimpijski.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

W zawodach Pucharu Świata pierwsze punkty wywalczył 29 stycznia 1984 roku w Garmisch-Partenkirchen, gdzie zajął dziewiąte miejsce w kombinacji. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanął 3 marca 1985 roku w Furano, wygrywając rywalizację w supergigancie. W zawodach tych wyprzedził Australijczyka Stevena Lee i Kanadyjczyka Briana Stemmle. Łącznie 24 razy zajmował miejsca na podium zawodów PŚ, odnosząc przy tym osiem zwycięstw: 3 marca 1985 roku w Furano był najlepszy w supergigancie, a 7 grudnia 1987 roku w Val d’Isère, 24 stycznia 1988 roku w Leukerbad, 14 stycznia 1989 roku w Kitzbühel, 5 stycznia 1991 roku w Garmisch-Partenkirchen, 7 marca 1992 roku w Panorama, 14 marca 1992 roku w Aspen i 11 stycznia 1993 roku w Garmisch-Partenkirchen triumfował w zjeździe. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1991/1992, kiedy zajął ósme miejsce w klasyfikacji generalnej, uzyskując 646 punktów. Był też wtedy drugi w klasyfikacji zjazdu, rozdzielając swego rodaka, Franza Heinzera i AJ Kitta z USA. W klasyfikacji zjazdu zdobył też trzeci w sezonach 1988/1989 i 1990/1991.

W 1987 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Crans-Montana, gdzie zajął szóste miejsce w zjeździe. Podczas mistrzostw świata w Vail dwa lata później był czwarty w tej samej konkurencji. Walkę o brązowy medal przegrał tam z kolejnym Szwajcarem, Karlem Alpigerem. Największy sukces osiągnął na mistrzostwach świata w Saalbach w 1991 roku, ulegając tylko Franzowi Heinzerowi i Włochowi Peterowi Runggaldierowi. Następnie zajmował 19. miejsce w zjeździe podczas mistrzostw świata w Morioce w 1993 roku i na rozgrywanych trzy lata później mistrzostwach świata w Sierra Nevada.

Na igrzyskach olimpijskich w Calgary w 1988 roku zajął 12. miejsce w zjeździe, a w supergigancie nie ukończył rywalizacji. Podczas rozgrywanych cztery lata później igrzysk w Albertville swoim jedynym starcie zajął 13. miejsce w tej konkurencji. Brał też udział w igrzyskach olimpijskich w Lillehammer w 1994 roku, gdzie był czternasty w zjeździe, a supergiganta nie ukończył.

W 1996 roku zakończył karierę.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie [edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
12. 15 lutego 1988 Kanada Calgary Zjazd 1:59,63 +3,55 Szwajcaria Pirmin Zurbriggen
DNF 21 lutego 1988 Kanada Calgary Supergigant 1:39,66 - Francja Franck Piccard
13. 9 lutego 1992 Francja Albertville Zjazd 1:50,37 +2,02 Austria Patrick Ortlieb
14. 13 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Zjazd 1:45,75 +0,80 Stany Zjednoczone Tommy Moe
DNF 17 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Supergigant 1:32,53 - Niemcy Markus Wasmeier

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
6. 31 stycznia 1987 Szwajcaria Crans-Montana Zjazd 2:07,80 +1,26 Szwajcaria Peter Müller
4. 6 lutego 1989 Stany Zjednoczone Vail Zjazd 2:10,39 +0,52 Hans-Jörg Tauscher
3. 27 stycznia 1991 Austria Saalbach Zjazd 1:54,91 +0,66 Szwajcaria Franz Heinzer
19. 11 lutego 1993 Japonia Morioka Zjazd 1:32,06 +2,07 Szwajcaria Urs Lehmann
19. 17 lutego 1996 Hiszpania Sierra Nevada Zjazd 2:00,17 +2,44 Austria Patrick Ortlieb

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Zwycięstwa w zawodach[edytuj | edytuj kod]

  1. Japonia Furano3 marca 1985 (supergigant)
  2. Francja Val d’Isère7 grudnia 1987 (zjazd)
  3. Szwajcaria Leukerbad24 stycznia 1988 (zjazd)
  4. Austria Kitzbühel14 stycznia 1989 (zjazd)
  5. Niemcy Garmisch-Partenkirchen5 stycznia 1991 (zjazd)
  6. Kanada Panorama7 marca 1992 (zjazd)
  7. Stany Zjednoczone Aspen14 marca 1992 (zjazd)
  8. Niemcy Garmisch-Partenkirchen11 stycznia 1993 (zjazd)

Pozostałe miejsca na podium[edytuj | edytuj kod]

  1. Kanada Panorama16 marca 1985 (zjazd) – 2. miejsce
  2. Stany Zjednoczone Aspen7 marca 1987 (zjazd) – 2. miejsce
  3. Kanada Calgary14 marca 1987 (zjazd) – 3. miejsce
  4. Szwajcaria Wengen20 stycznia 1989 (zjazd) – 3. miejsce
  5. Szwajcaria Wengen21 stycznia 1989 (zjazd) – 3. miejsce
  6. Stany Zjednoczone Aspen17 lutego 1989 (zjazd) – 3. miejsce
  7. Kanada Whistler25 lutego 1989 (zjazd) – 2. miejsce
  8. Austria Schladming11 stycznia 1990 (zjazd) – 3. miejsce
  9. Włochy Cortina d’Ampezzo3 lutego 1990 (zjazd) – 2. miejsce
  10. Austria Kitzbühel17 stycznia 1992 (zjazd) – 2. miejsce
  11. Kanada Panorama6 marca 1992 (zjazd) – 2. miejsce
  12. Stany Zjednoczone Aspen7 marca 1993 (supergigant) – 3. miejsce
  13. Hiszpania Sierra Nevada15 marca 1993 (zjazd) – 2. miejsce
  14. Norwegia Kvitfjell21 marca 1993 (supergigant) – 2. miejsce
  15. Włochy Val Gardena18 grudnia 1993 (zjazd) – 2. miejsce
  16. Szwajcaria Wengen19 stycznia 1996 (zjazd) – 3. miejsce

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]