Datowanie względne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Datowanie względne (zwane inaczej relatywnym) – sposób datowania określający chronologię starszeństwa źródła archeologicznego. Pozwala jedynie stwierdzić, który zabytek jest młodszy lub starszy od innego w pewnej opracowanej poprzednio sekwencji. Wyróżnia się terminus ante quem oraz terminus post quem. Do metod datowania względnego zalicza się:

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Dorota Ławecka, Wstęp do archeologii, Warszawa-Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2003.
  • Colin Renfrew, Paul Bahn, Archeologia. Teorie, metody, praktyka, Warszawa: Wydawnictwo Prószyński i S-ka, 2002.