Diakonia Śląska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Logo Diakonii Śląskiej

Diakonia Śląska (cs. Slezská diakonie) – organizacja prowadząca służbę diakonijną przy Śląskim Kościele Ewangelickim Augsburskiego Wyznania w Republice Czeskiej. Docelową grupą, do której adresowane są jej działania, są niepełnosprawni, seniorzy, bezdomni i inne osoby znajdujące się w trudnej sytuacji. Posiada status organizacji pożytku publicznego. Jej prezesem jest Zuzana Filipková[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

W swojej działalności Diakonia Śląska kontynuuje pracę księdza Karola Kulisza, jak również powstałego w 1927 roku, a sięgającego historią okresu przed I wojną światową, Stowarzyszenia Ewangelickich Niewiast, które zajmowało się aktywnością charytatywną i prowadziło domy opieki w Ligotce Kameralnej. Stowarzyszenie zostało rozwiązane wraz z wybuchem II wojny światowej, a praca dobroczynna była kontynuowana przez księdza Władysława Santariusa po nastaniu rządów komunistycznych[2].

Do zarejestrowania instytucji Diakonia Śląska/Slezská diakonie doszło 27 listopada 1990 roku, jako stowarzyszenia chrześcijańskiego, prowadzącego działalność w ramach Śląskiego Kościoła Ewangelickiego Augsburskiego Wyznania. Jego głównym zadaniem stała się organizacja pomocy nad osobami starszymi, niepełnosprawnymi, samotnymi, czy bezdomnymi. Czyniono starania o odzyskanie upaństwowionych w 1960 roku zakładów opiekuńczych w Ligotce Kameralnej, przy jednoczesnym zakładaniu nowych ośrodków[3].

Od 1 stycznia 1992 roku Diakonia prowadzi dom opieki dla osób starszych „Betania” w Ligotce Kameralnej, którego budowa została ukończona z pomocą wolontariuszy. Również w tym samym roku działalność rozpoczął Dom Schronienia Chrześcijańskiej Pomocy „Bethel” dla mężczyzn w Karwinie, a także ośrodek dla uchodźców „Hebron” w Cierlicku, zamknięty jednak w 1993 roku, na skutek zmiany polityki w stosunku do uchodźców przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych Czech[3].

Na początku stycznia 1994 roku uruchomiono ośrodek opieki dziennej dla osób z upośledzeniem umysłowym „Eden” w tymczasowej siedzibie w Dolnym Żukowie, przeniesionej następnie do Czeskiego Cieszyna. Rok później działalność rozpoczęła poradnia dla kobiet będących ofiarami przemocy „Elpis” w Hawierzowie[3].

Kiedy w 1997 roku kraj nawiedziła powódź, Diakonia Śląska włączyła się w czynną pomoc poszkodowanym[3].

Rok później, wskutek rozwoju opieki prowadzonej nad osobami dotkniętymi upośledzeniem umysłowym, otwarto ośrodek dla dzieci i młodzieży „Hosanna” w Karwinie-Darkowie oraz zakład opieki dziennej „Benjamín” w Karniowie. Wtedy też rozpoczął działalność ośrodek azylowy „Bethel” w Trzyńcu. Również w 1998 roku powstał ośrodek pracy socjoterapeutycznej „Elim ”w Karpętnej, który z powodów finansowych zamknięto po pięciu miesiącach. Był to czas otwarcia poradni dla ofiar przemocy w Karwinie i ośrodka pomocy rodzinom zastępczym w Hawierzowie. Rok później Diakonia zaczęła obsługę domów opieki dziennej w Czeskim Cieszynie, Karwinie i Boguminie, natomiast w 2000 roku ukończono budowę siedziby warsztatów terapeutycznych w Górnym Żukowie, ośrodka „Salome” w Boguminie, a w miastach Czeski Cieszyn, Trzyniec, Jabłonków i Karwina rozpoczęto usługi pomocy osobistej, obecnie zajmuje się tym ośrodek „Tabita”[3].

W 2002 roku przeprowadzono kontrole Ministerstwa Pracy i Spraw Socjalnych w ośrodkach prowadzonych przez Diakonię. Działała wtedy też szkoła edukacji specjalnej w Czeskim Cieszynie, a w kolejnym roku centrum dla chorych umysłowo i pracy chronionej „Jordán” w Trzyńcu. W 2004 roku działało sześć noclegowni i domów azylowych, w 2005 roku uruchomiono zakład opieki zastępczej „Noemi” w Hawierzowie, a w latach 2006–2009 działalność pełnił ośrodek opieki „Archa” w Pradze. W 2008 roku otwarto Dom Samotnej Matki w Orłowej[3].

Działalność[edytuj | edytuj kod]

Diakonia Śląska kieruje swoją działalność do[4]:

  • osób niepełnosprawnych ruchowo i upośledzonych umysłowo;
  • seniorów;
  • dzieci i rodzin w trudnym położeniu życiowym;
  • bezdomnych;
  • chorych umysłowo;
  • rodzin zastępczych.

Prowadzi także szkolenia dla osób zajmujących się pracą w zakresie edukacji specjalnej[4].

Diakonia prowadzi następujące instytucje opieki i pomocy[5]:

  • dziesięć domów azylowych
  • osiem ośrodków opieki dziennej
  • centrum opieki dziennej
  • pięć domów dla osób niepełnosprawnych
  • dwa domy seniora
  • dom dla byłych więźniów, narkomanów i alkoholików
  • pięć ośrodków mieszkań chronionych
  • centrum interwencyjne
  • cztery niskoprogowe domy opieki dla dorosłych oraz cztery dla dzieci i młodzieży
  • pięć noclegowni
  • siedem punktów profesjonalnego doradztwa społecznego
  • sześć centrów opieki wyręczającej
  • cztery punkty pomocy osobistej
  • dwa punkty opieki dziennej
  • cztery biura pomocy w samodzielnym mieszkaniu
  • pięć ośrodków wczesnego leczenia
  • ośrodek aktywizacji społecznej dla osób starszych i niepełnosprawnych
  • sześć ośrodków aktywizacji społecznej dla osób z dziećmi
  • sześć miejsc prowadzenia warsztatów terapeutycznych
  • dziewięć ośrodków rehabilitacji społecznej
  • siedem biur programów terenowych
  • punkt pomocy reanimacyjnej
  • dom specjalny

Współpraca[edytuj | edytuj kod]

Diakonia Śląska jest koordynatorem programu International Voluntary Year, goszcząc wolontariuszy z dziewiętnastu krajów w 29 centrach oraz wysyła swoich wolontariuszy do 8 krajów Unii Europejskiej. Partnerem w programie jest organizacja Ecumenical Diaconal Year Network. W latach 2014–2016 siedmiu wolontariuszy prowadziło pracę w Tanzanii, jako uczestników programu Dzieci Tanzanii. W 2015 roku jedna wolontariuszka wyjechała do Argentyny[6].

Diakonia jest członkiem organizacji międzynarodowych takich jak: European Association of service providers for persons with disabilities (Europejskie Stowarzyszenie Dostawców Usług dla Osób z Niepełnosprawnościami), European Association of Urban Missions (Europejskie Stowarzyszenie Misji Miejskich), European Anti-Poverty Network (Europejska Sieć Przeciwko Ubóstwu), Eurodiaconia[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Slezská diakonie - Vedení a představenstvo. [dostęp 2016-12-05]. (cz.).
  2. E. Pałka: Śląski Kościół Ewangelicki Augsburskiego Wyznania na Zaolziu. Od polskiej organizacji religijnej do Kościoła czeskiego. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2007.
  3. a b c d e f Slezská diakonie - O nás - Historie. [dostęp 2016-12-05]. (cz.).
  4. a b Slezská diakonie - Služby. [dostęp 2016-12-05]. (cz.).
  5. Slezská diakonie - Statistický přehled služeb k 12.05.2016. [dostęp 2016-12-05]. (cz.).
  6. a b Slezská diakonie - Spolupráce se zahraničím. [dostęp 2016-12-05]. (cz.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

  • Slezská diakonie. [dostęp 2016-12-05]. (cz.). – strona internetowa Diakonii Śląskiej