Przejdź do zawartości

Dom Du Fu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Dom Du Fu (chiń. 杜甫草堂; pinyin: Dù Fǔ Cǎotáng) – park i jednocześnie muzeum założone w hołdzie jednemu z najsławniejszych poetów chińskich, Du Fu, tworzącemu w czasach dynastii Tang. Park znajduje się na zachodnich obrzeżach Chengdu. W 1961 roku rząd chiński ustanowił Dom Du Fu jako obiekt dziedzictwa narodowego[potrzebny przypis].

Popiersie Du Fu w Holu Domu Du Fu w Chengdu

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W 759 roku, za czasu panowania dynastii Tang, Du Fu schronił się w Chengdu przed powstaniem An-Shi. Z pomocą swojego przyjaciela Yan Wu zbudował niewielki domek kryty strzechą w okolicy Huanhua Xi i mieszkał tam przez 4 lata aż do śmierci Yan Wu. Okres „domu krytego strzechą” był intensywnym czasem w twórczości Du Fu; stworzył wtedy 240 utworów, między innymi „Dach mego domu zerwany przez jesienny wiatr” i „Premier Shu”.

Po wyjeździe artysty z Chengdu dom zaczął popadać w ruinę; w pewnym momencie uległ zawaleniu. Odnalazł go wtedy poeta Wei Zhuang, który zdecydował się zrekonstruować posiadłość i odnowić układ ogrodów[1].

Najważniejsze budowle zostały zrekonstruowane na początku XVI wieku za panowania dynastii Ming i starannie odnowione w 1811 roku podczas panowania dynastii Qing.

Dom Du Fu jest obecnie popularnym miejscem wycieczek entuzjastów twórczości chińskiego poety, którzy podróżują do Chengdu, aby złożyć hołd poecie.

Brązowa rzeźba Du Fu w Sali Pamięci w Domu Du Fu w Chengdu

Struktura parku

[edytuj | edytuj kod]

Dom Du Fu zajmuje powierzchnię 24 hektarów i jest połączeniem zarówno świątyni Fan'an na wschodzie, jak i Ogrodu Śliwki na zachodzie. Konstrukcja wewnątrz należy do stylu dynastii Qing (1644–1911), z ogrodami w unikalnym stylu tradycyjnego chińskiego ogrodnictwa. Ogrody otaczające dom są ciche, wypełnione wąskimi strumieniami, zdobionymi mostami i pawilonami. Wysokie drzewa; śliwki i bambusy stoją zwarcie obok siebie, a klasyczne style architektoniczne zapewniają silną atmosferę kulturalną. Istotną rolę w zapewnianiu niepowtarzalnej atmosfery odgrywają również kwiaty, ponieważ o każdej porze roku kwitnie inny. Wiosną kwitną drzewa śliwkowe, latem kwiaty lotosu, a jesienią i zimą chryzantemy i storczyki. Obszar obejmuje także kilka budowli. Obok siebie w linii, która dzieli cały obszar Domu Du Fu na dwie części, znajdują się Ściana Ekranowa, Brama, Hol, Historia w Sali Wersów, Brama Faggota i Świątynia Gong Bu[2]. Po każdej stronie znajdują się echa krużganków i innych budynków. Ten układ nadaje miejscu powagi, prostoty i elegancji. W Sali Pamięci znajduje się wielka, brązowa statua Du Fu, a w świątyni Gong Bu rzeźba Du Fu – wszystko to daje poczucie głębokiego szacunku dla poety[potrzebny przypis].

Muzeum

[edytuj | edytuj kod]
Sale pamięci Du Gongbu

Oryginalny dom wybudowany przez Du Fu uległ zniszczeniu. Najważniejsze budowle zostały zbudowane na początku XVI wieku za panowania dynastii Ming i starannie odnowione w 1811 roku podczas panowania dynastii Qing.

Dom Du Fu dzieli się na poszczególne obszary, z których najważniejsze są:

  • Sale pamięci Du Gongbu (工部祠; Gōngbù Cí) – w salach zaprezentowane jest życie i twórczość chińskiego artysty, w bibliotekach wchodzących w skład sal pamięci można oglądać opublikowane prace Du Fu, w tym niektóre wyjątkowo rzadkie edycje rzeźbiarskie z czasów dynastii Song. Również sekcja obcojęzyczna oferują dużą liczbę dzieł autorów zagranicznych interesujących się twórczością Du Fu. Podczas pobytu Du Fu w Chengdu działał również jako wicedyrektor Ministerstwa Pracy(inne języki)(工部,Gōngbù). Sale Gongbu zostały zbudowane, aby uczcić pamięć artysty[3].
  • Dom kryty strzechą – właściwa, zrekonstruowana część domu artysty, podzielona na gabinet, sypialnię i kuchnię, starająca się odtworzyć środowisko życia i pracy z czasów Du Fu.
  • Sala Wielkich Poetów (大雅 堂; Dàyǎ Táng) – sala wystawowa z malowidłem ściennym o długości 16 metrów i szerokości 4 metry przedstawiającym sceny z wieży Du Fu. Wystawione są także posągi dwunastu chińskich poetów (w tym Qu Yuan, Tao Qian, Li Bai, Wang Wei, Su Shi, Li Qingzhao, Lu You)[4].
  • Ruiny Dynastii Tang – pawilon, w którym pod koniec 2001 roku wydobyto ruiny i dużą liczbę reliktów z okresu dynastii Tang. Weryfikuje to prawdę o naturalnych cechach, życiu codziennym i domku krytym strzechą opisywanych w wierszach Du Fu[1].
  • Ścieżka Kwiatów – ścieżka wyłożona kolorowymi kwiatami i gęsto porośnięta drzewami. Du Fu wspomniał kiedyś o tej eleganckiej ścieżce w swojej poezji: „Moja ścieżka jest pełna płatków – nie zamiatałem jej dla innych. Moja furtka została zamknięta, ale teraz otwiera się dla ciebie.” Dzisiejsza Ścieżka Kwiatów jest otoczona dwiema czerwonymi ścianami i łączy główne architektury pamiątkowe i Świątynię Cao Tan[1].
  • Ściana Ekranowa – znajduje się na końcu Ścieżki Kwiatów. W ścianie są dwie Postacie „Cao Tang” wykonane z niebiesko-białych fragmentów porcelany.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Chengdu Du Fu Thatched Cottage, Dufu Caotang [online], www.chinadiscovery.com [dostęp 2020-06-04].
  2. Thatched Cottage of Du Fu, Chengdu, Sichuan [online], www.travelchinaguide.com [dostęp 2020-06-04].
  3. Prof Dr Joshua A. Fogel, Japanese for Sinologists: A Reading Primer with Glossaries and Translations, Univ of California Press, 18 lipca 2017, ISBN 978-0-520-96003-9 [dostęp 2020-06-04] (ang.).
  4. 成都杜甫草堂博物馆 [online], www.cddfct.com [dostęp 2020-06-04].