Dom jednorodzinny przy ul. Dembowskiego 9 we Wrocławiu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dom jednorodzinny przy ul. Dembowskiego 9
dawniej dom nr 28 wzorcowego osiedla WUWA
Symbol zabytku nr rej. A/5122/366/Wm z dnia 18 stycznia 1979 r.
Ilustracja
Widok budynku od ulicy
Państwo

 Polska

Miejscowość

Wrocław

Adres

ul. Edwarda Dembowskiego 9

Typ budynku

dom jednorodzinny

Styl architektoniczny

modernizm

Architekt

Emil Lange

Inwestor

Siedlungsgeselschaft Breslau A.G.

Kondygnacje

2

Rozpoczęcie budowy

marzec 1929

Ukończenie budowy

czerwiec 1929

Ważniejsze przebudowy

2014

Zniszczono

1945

Położenie na mapie Wrocławia
Mapa konturowa Wrocławia, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Dom przy ul. Dembowskiego 9 we Wrocławiu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Dom przy ul. Dembowskiego 9 we Wrocławiu”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Dom przy ul. Dembowskiego 9 we Wrocławiu”
Ziemia51°06′25,02″N 17°05′09,18″E/51,106950 17,085883

Dom jednorodzinny przy ul. Edwarda Dembowskiego 9 – modernistyczna willa na osiedlu Dąbie, wybudowana jako dom eksperymentalnego osiedla wystawy WUWA według projektu Emila Langego.

Dom zaprojektowany przez Emila Langego stanął w północnej części osiedla wzorcowego wystawy „Mieszkanie i Miejsce Pracy”, był jednym z czterech wolnostojących domów jednorodzinnych zaprezentowanych na tej wystawie. Lange zaproponował dom dla licznej 6–7-osobowej rodziny zatrudniającej służącą. Dom wykonany jest w żelbetowej konstrukcji szkieletowej wypełnionej płytami z gazobetonu Schima. Konstrukcja osadzona jest na murowanym podpiwniczeniu, poza jedną skrajną częścią, która podparta jest dwoma palami. Bryłę domu tworzy kilka połączonych ze sobą kubicznych elementów. Dom został częściowo uszkodzony w roku 1945, w czasie oblężenia Wrocławia. Po wojnie został odbudowany. Jest obecnie własnością prywatną. Na parterze umieszczono pokój dzienny, jadalnię, sypialnie, kuchnię, łazienkę i pokój dla służącej, natomiast na pierwszym piętrze pokój gościnny, pokój dla dzieci i komórkę oraz taras. W roku 2014 przeprowadzono gruntowny remont domu, w czasie którego usunięto większość powojennych przeróbek i przywrócono mu wygląd zbliżony do pierwotnego.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Rafał Eysymontt, Jerzy Ilkosz, Agnieszka Tomaszewicz, Jadwiga Urbanik (red.): Leksykon architektury Wrocławia. Wrocław: Via Nova, 2011.
  • Jadwiga Urbanik: WUWA 1929–2009. Wrocławska wystawa Werkbundu. Wrocław: Muzeum Architektury we Wrocławiu, 2009.