Heinrich Lauterbach
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
Heinrich Lauterbach (ur. 2 marca 1893 we Wrocławiu, zm. 16 marca 1973 w Biberach an der Riß[1]) – niemiecki architekt, współorganizator i jeden z projektantów WuWy[2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Heinrich Lauterbach urodził się w 1893 roku[2]. Pochodził z rodziny kolonistów niemieckich z Hesji, którzy osiedli na Śląsku w XIII wieku na ziemi otrzymanej od księcia Henryka Brodatego. W każdym pokoleniu mężczyźni nosili od tego czasu imię Heinrich[3]. Jego ojcem był kupiec, właściciel lasów, tartaków i handlarz drewnem działający w Galicji, Austro-Węgrzech i Polsce[4]. Młody Lauterbach uczył się w gimnazjum Marii Magdaleny, miał przejąć rodzinną firmę handlową[3]. Rozpoczął studia we wrocławskiej Akademii Sztuki, w klasie rzeźby Theodora von Gosena. Oprócz rzeźby zajmował się także rysunkiem i malarstwem. Pod wpływem spotkania z architektem Hansem Poelzigiem zainteresował się architekturą i rozpoczął studia w tej dziedzinie[5]. Studiował we Wrocławiu[3], ale douczał się m.in. w Darmstadt, Dreźnie i Berlinie. Po studiach zatrudnił się w pracowni Poelziga. Od 1925 roku pracował jako niezależny architekt, realizował budynki głównie na Śląsku[5].
W tym czasie należał do Werkbundu, organizował regionalny oddział tej instytucji. Do jego ówczesnych projektów należała organizacja wrocławskiej wystawy WuWa w 1929 roku, w ramach tej wystawy zaprojektował dwa budynki, z których jeden stał się jego domem[5]. Jest także współprojektantem osiedla Westend na wrocławskim Szczepinie (z Theodorem Effenbergerem), które uległo częściowemu zniszczeniu w czasie oblężenia Wrocławia[6] oraz nieukończonego osiedla Na Polance[2]. Do projektów niezwiązanych ze Śląskiem należą dwie wille z czeskiego Jablonca nad Nysą i willa z Dubrownika, gdzie Lauterbach w 1935 roku mieszkał przez pewien czas[5]. Opuścił Wrocław w 1945 roku[3], następnie w latach 1947–1950 pracował jako wykładowca Technische Hochschule w Stuttgarcie, a potem do 1958 roku był profesorem architektury w Werkakademie w Kassel. W 1960 roku przeniósł się Biberach an der Riß[7]. Zmarł w 1973 roku[3].
Dla upamiętnienia postaci architekta w październiku 2016 rada miejska Wrocławia podjęła decyzję o nazwaniu jedną z ulic budowanego w zachodniej części miasta osiedla Nowe Żerniki ulicą Heinricha Lauterbacha[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Heinricht Lauterbach. Portal miejscowości Kadłub. [dostęp 2013-01-27]. (pol.).
- ↑ a b c Wojciech Prastowski: Odkrywamy Wrocław: przedwojenne osiedle Na Polance. TuWrocław, 2013-01-06. [dostęp 2013-01-27]. (pol.).
- ↑ a b c d e Beata Maciejewska: Heinrich Lauterbach – najbardziej wrocławski architekt XX wieku. Gazeta.pl Wrocław, 2013-01-14. [dostęp 2013-01-27]. (pol.).
- ↑ Wojciech Prastowski: Odkrywamy Wrocław: Kamienice Hansa Poelziga przy Sztabowej i Sudeckiej. Tu Wrocław, 2013-01-27. [dostęp 2013-01-27]. (pol.).
- ↑ a b c d Heinrich Lauterbach w Muzeum Architektury. Skarby kultury, 2012-12-17. [dostęp 2013-01-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (pol.).
- ↑ Wojciech Prastowski: Odkrywamy Wrocław: Okruchy dawnego Szczepina czyli osiedle Westend. Tu Wrocław, 2012-08-05. [dostęp 2013-01-27]. (pol.).
- ↑ Lauterbach, Heinrich - People - documenta archiv [online], www.documenta-bauhaus.de [dostęp 2021-02-08].
- ↑ Ulice z architektami na Nowych Żernikach. www.wroclaw.pl, 2016-10-20. [dostęp 2016-10-21]. (pol.).