Przejdź do zawartości

Douglas Hurley

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Doug Hurley)
Douglas Hurley
Douglas Gerald Hurley
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

21 października 1966
Endicott (Nowy Jork)

Narodowość

amerykańska

Status

aktywny

Funkcja

pilot wahadłowca STS, dowódca Crew Dragon

Łączny czas misji kosmicznych

92 dni, 10 godzin i 38 minut

Misje

STS-127, STS-135, DM-2

Stopień wojskowy

pułkownik United States Marine Corps

Odznaczenia
Naval Aviator Badge
Defence Superior Service Medal (USA) Legionista Legii Zasługi (USA) Medal Departamentu Obrony za Chwalebną Służbę (USA) Medal za Chwalebną Służbę (Stany Zjednoczone)
Medal Pochwalny Marynarki Wojennej - dwukrotnie (Stany Zjednoczone)
Medal Służby Obrony Narodowej
Misja STS-135 – Douglas Hurley (z lewej) i Michael Fossum na pokładzie Międzynarodowej Stacji Kosmicznej

Douglas Gerald Hurley (ur. 21 października 1966 w Endicott w stanie Nowy Jork) – amerykański astronauta, pilot wojskowy, inżynier, pułkownik Korpusu Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych.

Wykształcenie i służba wojskowa

[edytuj | edytuj kod]
  • 1985 – ukończył szkołę średnią (Owego Free Academy) w miejscowości Owego w stanie Nowy Jork.
  • 1988–1991 – ukończył z wyróżnieniem Tulane University w Nowym Orleanie, otrzymując licencjat w zakresie inżynierii lądowej. Na uczelni uczestniczył w programie przygotowawczym dla oficerów rezerwy Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych – NROTC (Naval Reserve Officer Training Corps). Po studiach rozpoczął w stopniu podporucznika czynną służbę wojskową w Korpusie Piechoty Morskiej. Ukończył Basic School w bazie piechoty morskiej Quantico w Wirginii, a następnie zaliczył kurs dla oficerów piechoty. Później przeszedł szkolenie lotnicze w bazach na Florydzie i w Teksasie. Ukończył z wyróżnieniem US Navy Pilot Training. Po uzyskaniu w sierpniu 1991 kwalifikacji pilota lotnictwa morskiego (Naval Aviator) otrzymał przydział do 101. myśliwskiej eskadry szkoleniowej (Marine Fighter Attack Training Squadron 101), stacjonującej w bazie piechoty morskiej El Toro w Kalifornii. Opanował tam podstawy pilotażu samolotu F/A-18.
  • 1992–1996 – przeniesiono go do 225. eskadry myśliwców szturmowych piechoty morskiej przystosowanych do działań w każdych warunkach pogodowych (Marine Fighter Attack Squadron (All Weather) 225) „Vikings”, stacjonującej w bazie Miramar w aglomeracji San Diego. Podczas służby w tej jednostce przeszedł kolejne rodzaje szkolenia. Ukończył m.in. kursy: instruktorski w zakresie taktyki i uzbrojenia Korpusu Piechoty Morskiej, oraz dla oficerów odpowiadających za bezpieczeństwo lotów w Podyplomowej Szkole Marynarki Wojennej (Naval Postgraduate School) w Monterey. Przez cztery i pół roku był w eskadrze „Vikings” oficerem ds. bezpieczeństwa lotów oraz pilotem-instruktorem.
  • 1997–2000 – w grudniu 1997 ukończył Szkołę Pilotów Doświadczalnych Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych w bazie lotniczej marynarki Patuxent River w stanie Maryland. Następnie rozpoczął służbę w stacjonującej w tej bazie eskadrze doświadczalnej (VX-23 Air Test and Evaluation Squadron 23). Jako pilot doświadczalny uczestniczył w programie prób powietrznych Boeinga F/A-18 E/F Super Hornet. Był pierwszym marine, który pilotował ten typ samolotu. Powołano go także na funkcję oficera operacyjnego eskadry, którą pełnił do czasu przyjęcia do korpusu astronautów NASA.
  • Wrzesień 2012 – zakończył czynną służbę wojskową, przechodząc w stan spoczynku.

Jako pilot wylatał ponad 4500 godzin za sterami ponad 25 typów samolotów.

Praca w NASA i kariera astronauty

[edytuj | edytuj kod]
  • 2000 – 26 lipca został przyjęty do korpusu astronautów NASA (NASA-18) jako kandydat na pilota promu kosmicznego. W sierpniu rozpoczął szkolenie specjalistyczne, w ramach którego m.in. zapoznał się z budową Międzynarodowej Stacji Kosmicznej oraz wahadłowca.
  • 2002–2007 – w 2002 zakończył kurs podstawowy, po którym otrzymał przydział do Biura Astronautów NASA, w którym pełnił różne funkcje o charakterze technicznym. Ponadto kierował personelem wspierającym astronautów (Astronaut Support Personnel) podczas misji STS-107 oraz STS-121. Po katastrofie promu Columbia pracował w zespole, który w specjalnym hangarze identyfikował szczątki zniszczonego wahadłowca (Columbia Reconstruction Team).
  • 11 lutego 2008 – NASA oficjalnie ogłosiła skład załogi STS-127[1]. Hurley został pilotem tej misji, planowanej pierwotnie na kwiecień 2009.
  • 15–31 lipca 2009 – odbył swój pierwszy lot kosmiczny w ramach misji STS-127.
  • 14 września 2010 – został wyznaczony na pilota wyprawy STS-135[2].
  • 8–21 lipca 2011 – uczestniczył w misji STS-135, realizowanej przez załogę wahadłowca Atlantis. Lotem tym NASA zakończyła program Space Shuttle.
  • 9 lipca 2015 – agencja NASA ogłosiła, że Hurley został jednym z czterech astronautów wybranych do szkolenia i przygotowań do testowych lotów na prywatnych statkach kosmicznych firm SpaceX (statek Dragon V2) i Boeing (CST-100 Starliner), budowanych w ramach Commercial Crew Program. Docelowo statki te mają być wykorzystywane przez NASA do transportu astronautów na stację ISS oraz powrotu ze stacji na Ziemię[3].
  • 30 maja 2020 – Firma SpaceX, oraz NASA realizując Commercial Crew Program wysłała go oraz astronautę Roberta Behnken'a na misję DM-2 do Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Był to pierwszy załogowy lot kapsuły Dragon 2 i pierwszy od 9 lat załogowy lot z terytorium Stanów Zjednoczonych.(ostatnim był lot STS-135 w którym brał udział)

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jest mężem astronautki Karen Nyberg, z którą ma syna.

Odznaczenia i nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Wykaz lotów

[edytuj | edytuj kod]
Loty kosmiczne, w których uczestniczył Douglas G. Hurley
Nr Misja Data startu Data lądowania Statek kosmiczny Funkcja Czas trwania
1 STS-127 15 lipca 2009 31 lipca 2009 Endeavour (F-23) Pilot wahadłowca 15 dni, 16 godzin, 44 minuty i 58 sekund
2 STS-135 8 lipca 2011 21 lipca 2011 Atlantis(F-33) Pilot wahadłowca 12 dni, 18 godzin, 27 minut i 50 sekund
3 SpaceX DM-2 30 maja 2020 2 sierpnia 2020 Crew Dragon (Endeavour) na rakiecie Falcon 9 Dowódca statku 63 dni, 23 godziny, 25 minut i 21 sekund
Łączny czas spędzony podczas misji kosmicznych – 92 dni, 10 godzin, 38 minut i 9 sekund

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]