Dragan Plamenac

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dragan Plamenac
Data i miejsce urodzenia

2 lutego 1895
Zagrzeb

Pochodzenie

żydowskie

Data i miejsce śmierci

15 marca 1983
Ede

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

muzykolog

Dragan Plamenac (ur. 17 lipca 1890 w Zagrzebiu, zm. 15 marca 1983 w Ede[1][2]) – amerykański muzykolog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny chorwackich Żydów[1]. Studiował prawo w Zagrzebiu[1][2]. Otrzymał podstawowe wykształcenie muzyczne, obejmujące grę na fortepianie i skrzypcach[1]. Był też uczniem Franza Schrekera w Wiedniu, Vítězslava Nováka w Pradze i André Pirro w Paryżu[1][2]. W 1925 roku uzyskał na Uniwersytecie Wiedeńskim tytuł doktora na podstawie napisanej pod kierunkiem Guido Adlera dysertacji Johannes Ockeghem als Motetten- und Chansonkomponist[1][2]. Od 1927 do 1928 roku był asystentem Bruno Waltera w Städtische Oper w Berlinie[1]. W latach 1928–1939 wykładał na uniwersytecie w Zagrzebiu[1][2]. Od 1936 roku był członkiem korespondentem Jugosłowiańskiej Akademii Nauki i Sztuki[1].

W 1939 roku wyjechał do Nowego Jorku na kongres Międzynarodowego Towarzystwa Muzykologicznego i ze względu na wybuch II wojny światowej nie wrócił już do kraju[1]. W latach 1940–1943 pracował w Saint Louis Institute of Music[1]. W 1946 roku otrzymał obywatelstwo amerykańskie[1][2]. W 1947 roku został laureatem stypendium Fundacji Pamięci Johna Simona Guggenheima[1][2]. W latach 1954–1963 był wykładowcą University of Illinois w Urbanie[1][2]. Gościnnie wykładał na Uniwersytecie Pittsburskim (1964–1965) i Uniwersytecie Kalifornijskim w Santa Barbara (1967)[1]. Był członkiem American Musicological Society, w latach 1956–1958 pełnił funkcję jego wiceprezesa[1]. Doktor honoris causa University of Illinois (1976)[1]. W 1982 roku wygłosił referat na konferencji pt. „Musica Antiqua Europae Orientalis” w Bydgoszczy[1].

W młodości przez pewien czas zajmował się kompozycją, zachowało się 7 utworów jego autorstwa[1]. W swojej pracy naukowej poświęcił się badaniom nad muzyką późnego średniowiecza, renesansu i wczesnego baroku[1]. Zajmował się też badaniami nad dawną muzyką chorwacką[1]. Wydał dzieła zebrane Johannesa Ockeghema[1][2]. Biblioteka Plamenaca, zawierająca jego rękopisy oraz około 500 cymeliów, znajduje się w zbiorach Uniwersytetu Yale[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 126. ISBN 978-83-224-0837-7.
  2. a b c d e f g h i Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2815. ISBN 0-02-865530-3.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]