Edward Góra (nauczyciel)
| Data i miejsce urodzenia |
25 października 1902 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
15 lutego 1987 |
| Narodowość |
polska |
| Język |
polski |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki |
literatura |
| Epoka |
XX w. |
Edward Góra (ur. 25 października 1902 w Wojciechowie k. Krasnegostawu - zm. 15 lutego 1987 we Władysławowie) – nauczyciel, poeta, prozaik, żołnierz Armii Krajowej i polskiej samoobrony na Wołyniu.
Syn Antoniego, majstra w fabryce mebli, i Czesławy zd. Zembrzuskiej. W dzieciństwie ze względu na pracę ojca często zmieniał miejsce zamieszkanie. Po ukończeniu szkoły podstawowej w Kamińsku, uczęszczał do Państwowego Męskiego Gimnazjum w Piotrkowie, a następnie do Szkoły Legionowej w Kamińsku i Gimnazjum Humanistycznego w Radomsku. W 1920 r. walczył jako ochotnik w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1923 zdał maturę, a w 1927 ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Pierwszą pracę podjął jako nauczyciel w Dubnie na Wołyniu. W 1930 odbył służbę wojskową w Szkole Podchorążych w Gródku Jagiellońskim, a następnie przez rok studiował socjologię w Poznaniu. W 1933 r. otrzymał posadę dyrektora Państwowego Gimnazjum w Kowlu. Od 1938 r. pracował w Państwowym Gimnazjum w Łucku. W czasie II wojny światowej należał do Armii Krajowej, biorąc czynny udział w obronie polskich wiosek na Wołyniu przed atakami nacjonalistów ukraińskich z OUN-UPA. W czasie obrony wsi Antonówka został ranny. Po wojnie zamieszkał w Jarocinie, gdzie pracował jak nauczyciel języka polskiego w Liceum Ogólnokształcącym i Technikum Przemysłu drzewnego. W 1969 r. przeszedł na emeryturę[1].
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
Jako poeta debiutował w 1924 r. Otrzymał wówczas wyróżnienie za cykl wierszy w konkursie Koła Polonistów Literatów w Warszawie. Współpracował z grupą literacką "Kwadryga", publikując wiersze i powiadania w prasie m.in. w "Kurierze Porannym". W 1934 r. otrzymał wyróżnienie w konkursie "Wiadomości Literackich". Po wojnie publikował w "Głosie Wielkopolskim" oraz brał udział w różnych konkursach literackich. W 1959 r. za pracę o Juliuszu Słowackim zdobył pierwszą nagrodę w konkursie organizowanym przez Towarzystwo Wiedzy Powszechnej i Związek Literatów Polskich[2].
Powieści[edytuj | edytuj kod]
- Rój (złożona do druku w 1939 r., ale nie opublikowana z powodu wybuchu wojny)
- Dęby (1961)
- Prosto z pnia (1965)[3]
- Gromadka (1965)
- Połamane wiosła (1968)[4]
Poemat[edytuj | edytuj kod]
Pożegnanie z Wołyniem (1944)
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi
- Odznaka Zasłużonego Działacz Kultury
- Złota Odznaka Związku Nauczycielstwa Polskiego
- Złota Odznaka "Za zasługi dla Województwa Poznańskiego"
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
W 1935 r. ożenił się w Łucku z Aliną Laskowską (1915-1988), mieli troje dzieci. Siostry Edwarda Góry, Pelagia i Aurelia, po ukończeniu seminarium nauczycielskiego także pracowały jako nauczycielki na Wołyniu.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Edward Góra, Pożegnanie z Wołyniem, Biały Dunajec - Ostróg, s. 7-12, ISBN 978-83-88863-134.
- ↑ Piotr Solarski, Edwarda Góry pożegnanie z Wołyniem, „Wołanie z Wołynia”, 2 (123), kwiecień 2015, s. 26-31, ISSN 1429-4109.
- ↑ „Prosto z pnia” Edward Góra [online], w.bibliotece.pl [dostęp 2023-09-17] (pol.).
- ↑ Połamane wiosła [online], www.krakow-biblioteka.sowa.pl [dostęp 2023-09-17].