Edward Krawczyk
 pułkownik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
10 września 1931 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Późniejsza praca | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Edward Krawczyk (ur. 10 września 1931 w Łośniu[1], zm. 18 października 1986 w Warszawie[1][2] lub Płocku[3]) – polski wojskowy i historyk wojskowości specjalizujący się w historii wojskowości polskiej XX wieku. Współcześnie jest zaliczany do grona wybitnych znawców budowy i ewolucji sił wojskowych w okresie II Rzeczypospolitej, a w szczególności spraw mobilizacji sił zbrojnych, doktryny wojennej, rozwoju wszystkich rodzajów broni i służb Wojska Polskiego, i Marynarki Wojennej[4].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Jego ojcem był Wawrzyniec Krawczyk[5]. Będąc uczniem gimnazjum w Kluczborku działał w Związku Walki Młodych, a później w Związku Młodzieży Polskiej. W 1949 wstąpił do Oficerskiej Szkoły Politycznej, którą ukończył w 1950 w stopniu podporucznika. W 1949 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej i był jej członkiem do śmierci. W 1955 ukończył studia I stopnia w Wojskowej Akademii Politycznej, w 1959 studia magisterskie na Wydziale Historycznym UW[2]. Wykładał na Wojskowej Akademii Politycznej im. Feliksa Dzierżyńskiego w Warszawie. Tam też uzyskał tytuł doc. dr. habilitowanego w zakresie nauk historycznych, a w 1964 roku doktoryzował się na podstawie rozprawy Demobilizacja i pokojowa organizacja Wojska Polskiego w latach 1920-1921 napisanej pod kierunkiem Stanisława Herbsta. W WAP pełnił też funkcję zastępcy kierownika Katedry Historii Międzynarodowego Ruchu Robotniczego. Jest współautorem szeregu prac z dziedziny historii powszechnej i historii wojskowości. Awansowany do stopnia pułkownika w 1973[3]. W latach 1973–1974 był członkiem prezydium Sekcji Historii Wojskowej Towarzystwa Miłośników Historii[6]. Według niektórych źródeł w latach 1974–1976 zajmował stanowisko attaché wojskowego, morskiego i lotniczego przy Ambasadzie Polski w Pekinie[1][3], skąd po trzęsieniu ziemi w 1976 roku, został na krótko razem z placówką dyplomatyczną oddelegowany do Szanghaju. Według informacji Instytutu Pamięci Narodowej w latach 1974–1976 zajmował stanowisko attaché wojskowego, morskiego i lotniczego przy Ambasadzie PRL w Pjongjangu)[5].
Został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera: B 41 rząd: 1, grób: 15)[7].
Wybrane prace naukowe[edytuj | edytuj kod]
- Edward Krawczyk, Praca partyjno-polityczna nad wychowaniem żołnierzy Ludowego Wojska Polskiego w duchu braterstwa idei i broni z Armią Radziecką; rozprawa magisterska (nieopublikowana drukiem), Akademia Wojskowo-Polityczna im. F. Dzierżyńskiego, Warszawa 1955.
- Edward Krawczyk, Z genezy manewru górnośląskiego, w: Zeszyty Naukowe WAP Nr 14 (44) – seria wydawnicza Wojskowa Akademia Polityczna im. F. Dzierżyńskiego. Seria historyczna I. Praca zbiorowa pod redakcją Ignacego Pawłowskiego, Warszawa 1966
- Michał Bron, Edward Krawczyk, Konferencja naukowa w Dreźnie poświęcona XXX rocznicy wojny hiszpańskiej i udziałowi w niej ochotników brygad międzynarodowych, w: Wojskowy Przegląd Historyczny 1966/2; wyd: Wojskowe Biuro Historyczne, Warszawa 1966
- Edward Krawczyk, Program demobilizacji Wojska Polskiego w 1920 r., w: Studia historyczne. Stanisławowi Herbstowi na sześćdziesięciolecie urodzin w upominku uczniowie, koledzy, przyjaciele, wyd.: Wojskowa Akademia Polityczna im. F. Dzierżyńskiego, Warszawa 1967
- Edward Krawczyk, Leonard Ratajczyk: Wypisy do ćwiczeń z historii wojskowej, tom II, zeszyt III Okres od początku XX w. do 1939 roku; wyd.: Wojskowa Akademia Polityczna im. F. Dzierżyńskiego. Katedra Historii Wojskowej, Warszawa 1967
- Edward Krawczyk, Wielka Wojna Narodowa Związku Radzieckiego (1941-1945); w: 50 lat Armii Radzieckiej. Mała kronika. Praca zbiorowa pod redakcją Mikołaja Plikusa; Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1968
- Edward Krawczyk, O walkach 1 Armii WP nad środkową Wisłą, w: Wojskowy Przegląd Historyczny 1968/1; wyd: Wojskowe Biuro Historyczne, Warszawa 1968.
- Bogusław Gąsienica-Staszeczek, Edward Krawczyk, Stanisław Zapolski: Wypisy do seminariów z historii wojskowej: doświadczenia i wnioski z wojen izraelsko-arabskich; tom IV, zeszyt II Okres od 1945 do 1967 r.; wyd.: Wojskowa Akademia Polityczna im. F. Dzierżyńskiego, Warszawa 1969
- Kazimierz Sobczak, Edward Krawczyk, Wypisy do ćwiczeń z historii wojskowej, tom II, zeszyt IV Okres od początku XX w. do 1939 roku; wyd.: Wojskowa Akademia Polityczna im. F. Dzierżyńskiego. Katedra Historii Wojskowej, Warszawa 1970
- Edward Krawczyk, Demobilizacja i pokojowa organizacja Wojska Polskiego w latach 1920–1921 (rozprawa doktorska); wyd.: Wojskowy Instytut Historyczny, Warszawa 1971
- Tadeusz Konecki, Edward Krawczyk, Leonard Ratajczyk: Historia wojskowości. Podręcznik dla wyższych szkół oficerskich; Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1971
- Edward Krawczyk, Strategia intensywnego rozwoju przemysłu a obronność kraju, Warszawa 1971
- Edward Krawczyk, Mieczysław Wieczorek: Wypisy do ćwiczeń z historii wojskowej, tom III, zeszyt I Wojna obronna Polski w 1939 roku; wyd.: Wojskowa Akademia Polityczna im. F. Dzierżyńskiego. Katedra Historii Wojskowej, Warszawa 1972
- Edward Krawczyk, Wkład Ludowego Wojska Polskiego w budowę i rozbudowę przemysłu w Polsce; wyd.: Uniwersytet Śląski, Katowice 1974
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi
- Medal 40-lecia Polski Ludowej
- Medal Komisji Edukacji Narodowej
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Mieczysław Wieczorek, Płk doc. dr Edward Krawczyk 1931-1986, „Wojskowy Przegląd Historyczny”, 1/1987, Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1987, s. 358–359.
- ↑ a b Tomasz Wituch, Bogdan Stolarczyk: Studenci Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego 1945-2000. Kraków: wydawnictwo Arkadiusz Wingert, 2010, s. 249.
- ↑ a b c Michał Kozłowski. Historycy wojskowości – uczniowie Stanisława Herbsta. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2019/4. s. 140.
- ↑ Leszek Kania. Na marginesie książki o najwyższych władzach wojskowych II Rzeczypospolitej. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 14 (65)/4 (246), s. 165, 2013.
- ↑ a b Teczka nr 30/74 - Akta personalne dot. płk Edward Krawczyk. inwentarz.ipn.gov.pl. [dostęp 2022-12-31].
- ↑ Hanna Szwankowska. Sprawozdanie z działalności Towarzystwa Miłośników Historii za okres od 14 marca 1973 do 14 marca 1975. „Przegląd Historyczny”. 66/4, s. 691-695, 1975.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2022-12-31].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marek Ney-Krwawicz, Krawczyk Edward, [w:] Maria Prosińska-Jackl (red.), Słownik historyków polskich, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1994, s. 263.
- Mieczysław Wieczorek, Płk doc. dr Edward Krawczyk 1931-1986, „Wojskowy Przegląd Historyczny”, 1/1987, Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1987, s. 358–359.
- Mieczysław Wieczorek, Bibliografia prac naukowych i publicystycznych płk. doc. dr. Edwarda Krawczyka, „Wojskowy Przegląd Historyczny”, 1/1987, Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1987, s. 359–362.