Przejdź do zawartości

Edward Ptaszyński (1895–1940)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edward Ptaszyński
chorąży chorąży
Data i miejsce urodzenia

1 stycznia 1895
Zawiercie

Data i miejsce śmierci

między 23 a 24 kwietnia 1940
Katyń

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

1 Pułk Piechoty
23 Pułk Piechoty im. płk. Leopolda Lisa-Kuli

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939

Edward Ptaszyński (ur. 1 stycznia 1895 w Zawierciu[1][a], zm. między 23 a 24 kwietnia[4] 1940 w Katyniu) – chorąży Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Kajetana i Teofili z Walaszczyków[1]. Od maja 1915 żołnierz 1 plutonu III batalionu 1 pułku piechoty. 31 lipca 1915 leczył się w Szpitalu Fortecznym nr 9 w Krakowie, następnie (wrzesień 1915) przebywał w Domu Rekonwalescentów w Kamieńsku[5]. W kwietniu 1917 służył w 10 kompanii III baonu 1 pp. Został przedstawiony do odznaczenia Krzyżem Wojskowym Karola. W Wojsku Polskim od 1918, służył w baonie wartowniczym w Warszawie. 1 kwietnia 1921 został zatwierdzony w stopniu chorążego rezerwowego piechoty[6]. Ukończył kurs w Centralnej Szkole Podoficerów Piechoty w Chełmnie (1929). W 1932 służył w 23 pułku piechoty[7]. W marcu 1939 był dowódcą plutonu 9 kompanii 23 pułku piechoty[8].

Po agresji ZSRR na Polskę 17 września 1939 dostał się do niewoli radzieckiej. Według stanu z kwietnia 1940 był jeńcem obozu w Kozielsku. 22 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD[4] – lista wywózkowa 040/3 poz 60, nr akt 1122[9] z 20.04.1940[4]. Został zamordowany między 23 a 24 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim[4]. Nie został zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943[10].

Był żonaty, miał syna[1].

Postanowieniem nr 112-49-07 Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 roku został awansowany pośmiertnie na stopień podporucznika. Awans został ogłoszony w dniu 9 listopada 2007 roku w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]
  1. Inne źródła podają, że urodził się 1 stycznia 1896 w Kromołowie[2][3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 508.
  2. a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-09-09].
  3. a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-09-09].
  4. a b c d УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, s. 618.
  5. Lista Strat Legionu Polskiego od lipca do października 1915., Piotrków 1915, s. 25.
  6. „Dziennik Personalny” (R.2, nr 38), Warszawa, 8 października 1921, s. 1433.
  7. a b „Dziennik Personalny” (R.13, nr 5), Warszawa, 19 marca 1932, s. 200.
  8. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 576.
  9. Tucholski 1991 ↓, s. 701.
  10. Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943.
  11. M.P. z 1931 r. nr 287, poz. 381
  12. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-09-09].
  13. „Dziennik Personalny” (R.2, nr 29), Warszawa, 23 lipca 1921, s. 1211.
  14. Zarządzenie Ministra Spraw Wojskowych Nr 1/86 w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939”. „Dziennik Ustaw RP”. 2, s. 30, 1986-04-10. Londyn: Minister Sprawiedliwości. .

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]