Emil Frey (pianista)
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Emil Frey (ur. 8 kwietnia 1889 w Baden, zm. 20 maja 1949 w Zurychu[1][2]) – szwajcarski pianista, kompozytor i pedagog.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Brat Waltera, również pianisty[1][2]. Początkowo kształcił się w konserwatorium w Genewie, gdzie jego nauczycielami byli Otto Barblan, Willy Rehberg i Joseph Lauber[1][2]. W wieku 15 lat rozpoczął studia w Konserwatorium Paryskim u Louisa Diémera, Gabriela Faurégo i Charles’a-Marie Widora[1][2]. Uczelnię tę ukończył w 1906 roku z I nagrodą[1]. W kolejnych latach przebywał w Berlinie i Bukareszcie[2]. W 1910 roku zdobył nagrodę im. Artura Rubinsteina w Petersburgu wraz z wyróżnieniem za Trio fortepianowe[1][2]. W latach 1912–1917 był wykładowcą Konserwatorium Moskiewskiego[1][2]. W 1918 roku wrócił do Szwajcarii, od 1922 roku prowadził klasę fortepianu w konserwatorium w Zurychu[1]. Był jurorem III Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w 1937 roku[1].
Tworzył w stylu romantycznym[1]. Skomponował m.in. 2 symfonie, koncerty fortepianowy, skrzypcowy i wiolonczelowy, kwintet fortepianowy, kwartet smyczkowy, trio fortepianowe, sonaty skrzypcową i wiolonczelową, szereg utworów na fortepian[1][2]. Opublikował pracę Bewusst gewordenes Klavierspiel und seine technischen Grundlagen (Zurych 1933)[1][2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 160. ISBN 83-224-0344-5.
- ↑ a b c d e f g h i Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1184. ISBN 0-02-865527-3.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Emil Frey (pianista) – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project