Charles-Marie Widor
| ||
 Charles-Marie Widor | ||
| Imię i nazwisko | Charles-Marie Jean Albert Widor | |
| Data i miejsce urodzenia | 21 lutego 1844 Lyon, Francja | |
| Data i miejsce śmierci | 12 marca 1937 Paryż, Francja | |
| Instrumenty | organy | |
| Zawód | organista, kompozytor, pedagog | |
| Współpracownicy | ||
| Louis Vierne | ||
Charles-Marie Jean Albert Widor (ur. 21 lutego 1844 w Lyonie, zm. 12 marca 1937 w Paryżu) – francuski organista, kompozytor i nauczyciel akademicki.
Studiował u François-Josepha Fétisa i Jacques′a-Nicolasa Lemmensa w Brukseli. Był organistą w kościele Saint-François w Lyonie (od 1860). W latach 1869–1933 był organistą tytularnym kościoła św. Sulpicjusza w Paryżu. W swej twórczności, podobnie jak Alexandre Guilmant, Louis Vierne i Henri Mulet kontynuował zapoczątkowany przez Césara Francka symfonizm organowy. Od 1890 do 1911 był profesorem gry organowej i kompozycji w konserwatorium w Paryżu. Do jego uczniów należeli m.in. Louis Vierne, Albert Schweitzer i Marcel Dupré.
Wśród kompozycji Charles′a-Marie Widora wyróżniają się kompozycje organowe, w tym 10 symfonii, m.in. Symfonia gotycka op. 70 (1895) i Symfonia romańska op. 73 (1900).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wielka Encyklopedia Powszechna PWN
- Giuseppe Clericetti, «Il Fondo Widor della Biblioteca di Villa Medici» in Studiolo VIII (2010), Académie de France à Rome, pp. 295–307
- Giuseppe Clericetti, Charles-Marie Widor. La Francia organistica tra Otto e Novecento, Zecchini, Varese 2010
- Charles-Marie Widor, allmusic.com [dostęp 2013-09-13] (ang.).
