Fanellis

Fanellis (Fanelli) – polski herb szlachecki z nobilitacji.

Opis herbu

Tarcza dzielona w pas, pole górne w słup, gdzie w polu prawym, czerwonym orzeł srebrny o orężu i koronie złotej.

W polu lewym, srebrnym, wąż zielony^[1], zwinięty w ósemkę, pożerający dziecię barwy cielistej.

W polu dolnym, wypełnionym futrem gronostajowym, gwiazda złota nad którą dwie rzeki błękitne jedna nad drugą.

Nadany 20 maja 1545 Zygmuntowi de Fanellis – kuchmistrzowi królewskiemu, oraz Piotrowi de Fanellis z Bari. Herb powstał przez udostojnienie herbu rodowego herbem Polski i królowej Bony^[2].

Fanellis – Fanelli, Fanuel.

↑ Szymański podaje węża błękitnego, w koronie złotej – identycznie jak w herbie Sforzów
↑ Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 69. ISBN 83-7181-217-5.

Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.

Herb Fannelis z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla

Herby	szlachecki mieszczański chłopski własny państwowy miejski korporacji fantazyjne mówiący
Elementy herbu	tarcza herbowa godło (figury heraldyczne, mobilia herbowe) klejnot herbowy zawój (tortillon) korona heraldyczna korona rangowa hełm heraldyczny labry ostrew płaszcz heraldyczny trzymacze heraldyczne podpory heraldyczne postument heraldyczny order herbowy dewiza herbowa zawołanie
Oznaki godności	świeckie kościelne
Inne	herbarz rola herbowa herold blazonowanie szrafowanie tynktura krzyż heraldyczny totem kamon
Działy heraldyki	heraldyka francuska (heraldyka napoleońska) heraldyka polska (heraldyka kaszubska) heraldyka brytyjska (heraldyka angielska, heraldyka szkocka) heraldyka kościelna heraldyka szachowa heraldyka fantazyjna