Figaro 3291

Figaro 3291

Typ	lampowy, monofoniczny
Producent	ZRK
Państwo	Polska
Lata produkcji	1960
Dane techniczne
Zakresy fal
Fale długie	165–280 kHz
Fale średnie	535–1600 kHz
Fale krótkie	6–12 MHz
Inne
Moc wzmacniacza	1 W przy h≤7%
Napięcie zasilania	220 V
Pobór mocy (sieć)	30 VA
Wymiary	260×180×130 mm
Masa	3 kg

Figaro 3291 – polski radioodbiornik lampowy produkowany w Zakładach Radiowych im. Marcina Kasprzaka w Warszawie. Został zaprojektowany na zamówienie polityczne w 1958, po 3 miesiącach prac – zgodnie z wytycznymi władz PRL jako „popularny, tani, nowoczesny i oszczędny odbiornik radiowy”. Umożliwia odbiór stacji na falach długich, średnich i krótkich. Posiada wbudowaną antenę ferrytową, wyjście antenowe i obrotowy przełącznik zakresów na bocznej ścianie. Układ odbiornika (superheterodynowy, zastosowany później w Rozynie), zasilany jest z autotransformatora i zawiera 3 lampy elektronowe (ECH81, EBF89 i ECL82) i prostownik selenowy (SPS5A).

Wersje

Figaro N – wersja odkłócona, układ elektryczny identyczny jak w Rozynie N.

Figaro Special – zastosowana obudowa była zbliżona do zastosowanej w odbiorniku Rozyna (wymiary: 290×140×190 mm) z anglojęzycznymi opisami na tylnej ścianie, dodano gniazdo głośnikowe (dla głośnika o impedancji 5 Ω) i możliwość zasilania prądem zmiennym o częstotliwości 60 Hz. Prawdopodobnie wersja eksportowa.

Figaro II-2/4A – posiadał inny zestaw lamp (3S4T, 1S5T, 1T4T, 1R5T, DM70).

Bibliografia

• J. Trusz, W. Trusz, Odbiorniki radiowe, telewizyjne i magnetofony I: Opisy i dane techniczne, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, wyd. 2, Warszawa, 1974
• http://www.oldradio.pl/karta.php?numer=11