Francesco Bartolomeo Conti

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Francesco Bartolomeo Conti
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 stycznia 1681
Florencja

Pochodzenie

włoskie

Data i miejsce śmierci

20 lipca 1732
Wiedeń

Instrumenty

mandolina, teorba

Gatunki

muzyka poważna, muzyka barokowa

Zawód

kompozytor, mandolinista, teorbista

Multimedia w Wikimedia Commons

Francesco Bartolomeo Conti (ur. 20 stycznia 1681 we Florencji, zm. 20 lipca 1732 w Wiedniu[1][2][3]) – włoski kompozytor, mandolinista i teorbista.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Od 1701 do 1726 roku przebywał na dworze cesarskim w Wiedniu, gdzie pełnił funkcję nadwornego teorbisty[1][2][3]. Od 1713 roku był również nadwornym kompozytorem[1][2][3]. Około 1729 roku ze względu na zły stan zdrowia wyjechał do Włoch, skąd na krótko przed śmiercią powrócił do Wiednia[1][3]. Był trzykrotnie żonaty[1]. Po śmierci pierwszej żony w 1711 roku poślubił śpiewaczkę Marię Landini, występującą w jego operach[2]. Po jej śmierci poślubił w 1725 roku śpiewaczkę Marię Annę Lorenzani[2]. Jego syn Ignazio Maria Conti (1699–1759) również był kompozytorem i teorbistą[2].

Obok Antonia Caldary był czołowym włoskim kompozytorem działającym na dworze wiedeńskim w 1. połowie XVIII wieku[1]. Współpracował z najważniejszymi librecistami swojej epoki: Apostolo Zeno, Pietro Metastasio i Pietro Pariatim[1][3]. Tworzył opery utrzymane w stylu włoskiej opery lirycznej[1]. Ceniony był także w swoim czasie jako wirtuoz teorby[1][3].

Wybrane kompozycje[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

Opery

  • Clotilde (wyst. Wiedeń 1706)
  • Il trionfo dell’amicizia e dell’amore (wyst. Wiedeń 1711, wersja zrewid. pt. Il trionfo dell’amore e della costanza wyst. Hamburg 1718)
  • Circe fatta saggia (wyst. Wiedeń 1713)
  • Alba Cornelia (wyst. Wiedeń 1714, wersja zrewid. wyst. Wrocław 1726)
  • I Sattiri in Arcadia (wyst. Wiedeń 1714)
  • Il Ciro (wyst. Wiedeń 1715)
  • Teseo in Creta (wyst. Wiedeń 1715)
  • Il finto Policare (wyst. Wiedeń 1716)
  • Sesosiri, re di Egitto (wyst. Wiedeń 1717)
  • Astarto (wyst. Wiedeń 1718)
  • Amore in Tessaglia (wyst. Wiedeń 1718)
  • Don Chisciotte in Sierra Morena (wyst. Wiedeń 1719, wersja zrewid. wyst. Hamburg 1720)
  • Cloris und Thyrsis (wyst. Hamburg 1719)
  • Galatea vendicata (wyst. Wiedeń 1719)
  • Alessandro in Sidone (wyst. Wiedeń 1721, wersja zrewid. wyst. Hamburg 1726)
  • La via del saggio (wyst. Wiedeń 1721)
  • Archelao, re di Cappadocia (wyst. Wiedeń 1722)
  • Pallade trionfante (wyst. Wiedeń 1722)
  • Creso (wyst. Wiedeń 1723)
  • Il trionfo della fama (wyst. Wiedeń 1723)
  • Penelope (wyst. Wiedeń 1724)
  • Meleagro (wyst. Wiedeń 1724)
  • Griselda (wyst. Wiedeń 1725)
  • Isicratea (wyst. Wiedeń 1726)
  • Issipile (wyst. Wiedeń 1732, wersja zrewid. wyst. Hamburg 1737)

Oratoria

  • Il Gioseffo (wyst. Wiedeń 1706)
  • Il martirio di san Lorenzo (wyst. Wiedeń 1710)
  • La colpa originale (wyst. Wiedeń 1718)
  • Dio sul Sinai (wyst. Wiedeń 1719)
  • Mosè preservato (wyst. Wiedeń 1720)
  • Naaman (wyst. Wiedeń 1721)
  • Il David perseguitato da Saul (wyst. Wiedeń 1723)
  • David (wyst. Wiedeń 1724)
  • L’osservanza della divina legge nel martirio de’Maccabei (wyst. Wiedeń 1732)
  • Gioseffo che interpreta i sogni (wyst. Wiedeń 1736)
  • S. Elena al Calvario (wyst. Brno 1736)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 237. ISBN 83-224-0223-6.
  2. ↑ a b c d e f g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 713. ISBN 0-02-865527-3.
  3. ↑ a b c d e f The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 173. ISBN 0-674-37299-9.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Francesco_Bartolomeo_Conti&oldid=72672529”