Garajowa Przełęcz Pośrednia
49°12′10″N 19°59′11″E/49,202778 19,986389 Pośrednia Garajowa Przełęcz pomiędzy Małą (po lewej) a Wielką Garajową Kopą (po prawej) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
1920 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°12′10″N 19°59′11″E/49,202778 19,986389
| |
Garajowa Przełęcz Pośrednia (słow. Prostredné Garajovo sedlo) – położona na wysokości 1920 m przełęcz w grani głównej Liptowskich Kop w słowackich Tatrach Wysokich. Znajduje się pomiędzy Wielką Garajową Kopą (1969 m) a Małą Garajową Kopą (1929 m)[1]. Jest to płytkie i trawiaste siodło. Północne stoki spod przełęczy opadają do niewielkich polodowcowych dolinek: północne do Zadniego Rycerowego, a południowe do Dolinki Garajowej. Z Zadniego Rycerowego na przełęcz prowadzi trawiasty, szeroki zachód. Ma swój początek pod ścianą Małej Garajowej Kopy[2].
Rejon przełęczy był dawniej wypasany, od 1949 r. wraz z całymi Liptowskimi Kopami stanowi niedostępny dla turystów obszar ochrony ścisłej. Według polskich geografów jest zaliczany do Tatr Wysokich, według części słowackich – do Zachodnich[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Witold Henryk Paryski. Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część IV. Walentkowa Przełęcz – Przełączka pod Zadnim Mnichem. Warszawa: Spółdzielczy Instytut Wydawniczy „Kraj”, 1951.
- ↑ a b Władysław Cywiński. Szpiglasowy Wierch. Przewodnik szczegółowy, tom 11. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2005, ISBN 83-7104-034-2.