Przejdź do zawartości

Gazelopka sawannowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Gazela Thomsona)
Gazelopka sawannowa
Eudorcas thomsonii[1]
Günther, 1884
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

parzystokopytne

Rodzina

wołowate

Podrodzina

antylopy

Rodzaj

gazelopka

Gatunek

gazelopka sawannowa

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Gazelopka sawannowa[3] (Eudorcas thomsonii) – przedstawiciel rodziny wołowatych z rzędu parzystokopytnych.

Występowanie i biotop

[edytuj | edytuj kod]

Występują w Kenii i Tanzanii. Zamieszkują sawanny.

Wygląd

[edytuj | edytuj kod]

Smukłe ciało pokryte jest płową sierścią. Po bokach tułowia i niektórych częściach głowy biegną czarne pasy. Brzuch, tylna część zadu i wewnętrzne strony kończyn są białe. Rogi gazeli są długie i nieznacznie wykrzywione. Krótki, czarny ogon leżący w białej sierści na zadzie zwanej lustrem służy do odganiania owadów.

Informacje ogólne

[edytuj | edytuj kod]

Wysokość w kłębie:
60–90 cm
Długość ciała:
80–110 cm
Długość ogona:
19–27 cm
Waga:
30–35 kg
Długość życia:
10–12 lat

Stado Tomi

Tryb życia

[edytuj | edytuj kod]

Żyjąc w pobliżu wodopoju gazele prowadzą osiadły tryb życia, lecz stada zamieszkujące tereny suche podejmują się długich wędrówek. W porze deszczowej przemieszczają się razem z gnu i zebrami czasami także z topi.

Pokarm

[edytuj | edytuj kod]

Preferują krótkie, niezbyt gęste trawy. Zjadają też resztki pozostawione przez zebry i gnu, a podczas suszy chętnie żywią się owocami i gałązkami krzewów.

Rozmnażanie

[edytuj | edytuj kod]

Samce spotykające się podczas okresu godowego na granicach swojego terytorium przystępują do rytualnej walki – zderzają się rogami. Ciąża tomi trwa ok. 6 miesięcy. Po trzech tygodniach od porodu młode jest w stanie dołączyć do grupy. W wieku 2 miesięcy przestaje ssać mleko, a po ukończeniu 1. roku życia osiąga dojrzałość płciową.

  • dzięki rozwiniętym gruczołom ślinowym gazele mogą jeść bardzo suchy pokarm
  • energicznie machając ogonem tomi ostrzegają się nawzajem przed niebezpieczeństwem
  • młode poznaje matkę po charakterystycznych dźwiękach i machaniu głową

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Eudorcas thomsonii, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Eudorcas thomsonii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.