George Romney (malarz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
George Romney
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 grudnia 1734
Dalton-in-Furness

Data i miejsce śmierci

15 listopada 1802
Kendal

Dziedzina sztuki

malarstwo

Epoka

klasycyzm

George Romney (ur. 15 grudnia 1734 w Dalton-in-Furness, zm. 15 listopada 1802 w Kendal) – brytyjski malarz, tworzący portrety angielskiego, XVIII-wiecznego społeczeństwa.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 15 grudnia 1734 roku w Dalton-in-Furness[1]. W latach 1755–1757 był uczniem wędrownego portrecisty Christophera Steele’a[1]. Gdy dotarł do północnych hrabstw Anglii, zaczął malować portrety, licząc sobie kilka gwinei za sztukę[1]. Dzięki namalowaniu obrazu Śmierć generała Wolfe’a uzyskał nagrodę Royal Society of Arts, jednakże niemal natychmiast przerzucił się na malowanie portretów[1]. W 1764 roku po raz pierwszy odwiedził Paryż, gdzie zaprzyjaźnił się z Josephem Vernetem[1]. Dziewięć lat później udał się do Rzymu, gdzie studiował freski Rafaela Santiego, w Stanzach Watykańskich[1]. Zgłębiał także twórczość Antonia da Correggia w Parmie i Tycjana w Wenecji[1]. Dzięki tym wyprawom namalował Panią Carwardine i syna (w 1775) oraz Sir Christopher i Lady Sykes (w 1786)[1]. Trzymał się z dala od Royal Academy of Arts i innych artystów, zawierając przyjaźnie wśród filozofów i literatów[1]. Około 1781–1782 roku poznał Emmę Hart (późniejszą metresę admirała Nelsona), która została jego muzą[1]. Romney namalował ponad 50 portretów lady Hamilton[1]. Zmarł 15 listopada 1802 roku w Kendal[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l George Romney, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2018-05-11] (ang.).