Gloria Gaynor

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gloria Gaynor
Ilustracja
Gloria Gaynor, 2012
Imię i nazwisko

Gloria Fowles

Data i miejsce urodzenia

7 września 1943
Newark, New Jersey, Stany Zjednoczone

Instrumenty

wokal

Gatunki

dance-pop, disco, Hi-NRG, house, urban contemporary, współczesny rhythm and blues, adult contemporary, jazz

Zawód

wokalistka, aktorka, autorka tekstów

Aktywność

od 1965

Wydawnictwo

MGM (1965-76),
Polydor Records (1976-83),
Chrysalis Records (1984-85),
Stylus (1986-88),
Hot Productions (1996-97),
Logic Records (2000-04),
Radikal Records (od 2005)

Zespoły
The Soul Satisfiers
Strona internetowa

Gloria Gaynor, właśc. Gloria Fowles[1] (ur. 7 września 1943 w Newark, New Jersey[1]) – afroamerykańska wokalistka ery disco lat 70. XX w.

Śpiewać zaczynała na początku lat 70. w zespole The Soul Satisfiers. W 1965 roku nagrała swój pierwszy solowy singel „She'll Be Sorry/Let Me Go Baby". W 1975 wydała przełomowy longplay Never Can Say Goodbye, który był pierwszym w historii albumem 'do użytku' klubowegopiosenki przechodziły płynnie jedna w drugą. Po wielkim sukcesie tego albumu jeszcze w tym samym roku Gloria nagrała kolejny album Experience. Jej kariera rozwijała się burzliwie utwierdzając jej pozycję jako królowej disco. Rozpoczyna liczne koncerty w USA, Europie, Azji, Kanadzie, Izraelu i wielu innych częściach świata. Zaczyna prowadzić nocne życie Nowego Jorku. W 1979 Gloria osiągnęła szczyt popularności dzięki singlowi – „I Will Survive", za który otrzymała nagrodę Grammy.

W 1981 roku nagrała piosenkę „I Am What I Am", którą, podobnie, jak „I Will Survive” środowiska homoseksualne okrzyknęły swoim hymnem. W 1984 roku Gloria przechodzi religijną metamorfozę, zwraca się w kierunku Kościoła katolickiego i ku muzyce gospel, zrywa ze swoim dawnym „grzesznym życiem”, jak to określiła w autobiograficznej książce I Will Survive napisanej w latach 90. Kwestionuje również owiany już legendą swój tytuł feministki i królowej gejowskiego disco. Ostatni longplay The Answer piosenkarka nagrała w 2006, jednak na scenie jest aktywna cały czas i wciąż koncertuje.

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Greg Prato: Biografia Glorii Gaynor na stronie allmusic.com. allmusic.com. [dostęp 2011-05-23]. (ang.).