Przejdź do zawartości

Godfried Danneels

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Godfried Danneels
Godfried Maria Jules Danneels
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Godfried Danneels (2013)
Herb duchownego Apparuit humanitas Dei nostri
Objawiło się człowieczeństwo naszego Boga
Kraj działania

Belgia

Data i miejsce urodzenia

4 czerwca 1933
Kanegem

Data i miejsce śmierci

14 marca 2019
Mechelen

Miejsce pochówku

Katedra św. Rumolda w Mechelen

Arcybiskup metropolita mecheleńsko-brukselski
Okres sprawowania

1979–2010

Prymas Belgii
Okres sprawowania

1979–2010

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

17 sierpnia 1957

Nominacja biskupia

4 listopada 1977

Sakra biskupia

19 grudnia 1977

Kreacja kardynalska

2 lutego 1983
Jan Paweł II

Kościół tytularny

bazylika św. Anastazji na Palatynie

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

19 grudnia 1977

Konsekrator

Leo Jozef Suenens

Współkonsekratorzy

Emiel-Jozef De Smedt
Jules Victor Daem
Jean Huard
Guillaume Marie van Zuylen

Godfried Maria Jules Danneels[1] (ur. 4 czerwca 1933 w Kanegem, zm. 14 marca 2019 w Mechelen[1]) – belgijski duchowny rzymskokatolicki, biskup antwerpski w latach 1977–1979, arcybiskup metropolita mecheleńsko-brukselski i tym samym prymas Belgii w latach 1979–2010, kardynał prezbiter od 1983.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Studiował na Uniwersytecie Katolickim w Louvain, przyjął święcenia kapłańskie 17 sierpnia 1957. Na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie obronił doktorat z teologii (1959). Był wykładowcą i dyrektorem duchowym wyższego seminarium duchownego w Brugii, później wykładał także na Uniwersytecie Katolickim w Louvain. Był autorem wielu książek teologicznych, wchodził w skład redakcji flamandzkiego przeglądu międzydiecezjalnego „Collationes”.

4 listopada 1977 został mianowany biskupem Antwerpii, sakrę odebrał 19 grudnia 1977 z rąk arcybiskupa brukselsko-mecheleńskiego, kardynała Léon-Josepha Suenensa. W grudniu 1979 został następcą kardynała Suesensa (który przeszedł w stan spoczynku) na czele archidiecezji brukselsko-mecheleńskiej i został zarazem prymasem Belgii; objął również funkcję przewodniczącego Konferencji Episkopatu Belgii, a we wrześniu 1980 – ordynariusza wojskowego Belgii. Brał udział w sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie, był członkiem sekretariatu generalnego Synodu; w styczniu 1980 pełnił funkcję prezydenta-delegata Specjalnego Synodu Biskupów Holenderskich w Watykanie.

2 lutego 1983 Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej, nadając tytuł prezbitera bazyliki św. Anastazji na Palatynie. 18 stycznia 2010 przeszedł na emeryturę. Jego następcą został bp André-Mutien Léonard, ówczesny ordynariusz diecezji Namur[2].

Uczestnik konklawe 2005 i konklawe 2013 roku. Podczas konklawe w 2013 sprawował funkcję kardynała protoprezbitera (kardynała prezbitera o najdłuższym stażu spośród uczestników konklawe) i podczas inauguracyjnej mszy papieża Franciszka był w delegacji wręczającej insygnia nowemu zwierzchnikowi Kościoła. 4 czerwca 2013 w związku z ukończeniem 80 lat utracił prawo udziału w konklawe.

Zmarł 14 marca 2019[1][3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Gaia Pianigiani: Godfried Danneels, Liberal Cardinal Tainted by Sex Scandal, Dies at 85. nytimes.com, 24 marca 2019. [dostęp 2019-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-25)]. (ang.).
  2. Informacja w biuletynie watykańskim
  3. Zmarł kard. Godfried Danneels, arcybiskup Brukseli. stacja7.pl, 2019-03-14. [dostęp 2019-03-14].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]