Grigorij Chudolejew

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grigorij Chudolejew
Григорий Худолеев
pułkownik pułkownik
Data i miejsce urodzenia

22 lutego 1902
Izabelino, obecnie rejon kirowski (Białoruś)

Data i miejsce śmierci

4 czerwca 1964
Mińsk

Przebieg służby
Lata służby

1924–1955

Siły zbrojne

Armia Czerwona

Stanowiska

dowódca artylerii 306 Dywizji Piechoty 43 Armii

Główne wojny i bitwy

agresja ZSRR na Polskę, front wschodni (II wojna światowa)

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal „Za zdobycie Królewca” Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk

Grigorij Aleksandrowicz Chudolejew, Ryhor Alaksandrawicz Chudalejeu (ros. Григорий Александрович Худолеев, biał. Рыгор Аляксандравіч Худалееў, ur. 9 lutego?/22 lutego 1902 we wsi Izabelino w rejonie kirowskim, zm. 4 czerwca 1964 w Mińsku) – radziecki wojskowy, pułkownik, Bohater Związku Radzieckiego (1944).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w białoruskiej rodzinie chłopskiej. Skończył 10 klas, później pracował w gospodarstwie wiejskim i w radzie wiejskiej, od 1924 służył w Armii Czerwonej. Od 1926 należał do WKP(b), w 1930 ukończył Zjednoczoną Białoruską Szkołę Wojskową w Mińsku, we wrześniu 1939 brał udział w agresji ZSRR na Polskę. Od czerwca 1941 jako szef sztabu pułku artylerii uczestniczył w wojnie z Niemcami, brał udział w walkach obronnych w rejonie Nieświeża, Słucka, Krzyczewa, Klimowicz i nad Berezyną i Drucią, później w bitwie pod Moskwą, następnie w walkach o zajęcie Białorusi, Litwy, Łotwy i Polski. Latem 1944 jako dowódca artylerii 306 Dywizji Piechoty 43 Armii 1 Frontu Nadbałtyckiego w stopniu pułkownika wyróżnił się podczas operacji witebsko-orszańskiej (w ramach operacji białoruskiej), m.in. przy forsowaniu Zachodniej Dźwiny 24 czerwca 1944 i zajęciu Bieszenkowicz, Lepla i Dokszyc. W 1947 ukończył wyższe kursy artyleryjskie, w 1955 został zwolniony do rezerwy.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]