Przejdź do zawartości

Grzegorz Tuderek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grzegorz Tuderek
Data i miejsce urodzenia

10 marca 1938
Księżomierz

Data śmierci

25 września 2024

Zawód, zajęcie

polityk, inżynier, menedżer

Stanowisko

poseł na Sejm III i IV kadencji (1997, 2002–2005)

Partia

PZPR, SLD, SDPL, Samoobrona RP, Polska Lewica, SLD, Nowa Lewica

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Grzegorz Konstanty Tuderek (ur. 10 marca 1938 w Księżomierzu, zm. 25 września 2024[1]) – polski polityk, menedżer, inżynier, poseł na Sejm III i IV kadencji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1966 ukończył studia na Wydziale Budownictwa Lądowego Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Warszawie. Od lat 70. pracował jako menedżer. W latach 1978–1983 był konsulem handlowym Polski w Chicago[2]. Od 1985 do 1998 pełnił funkcję prezesa zarządu spółki akcyjnej Budimex[3]. Był inicjatorem Klubu Wschodniego, pełnił funkcję jego prezesa, następnie został przewodniczącym rady. Należał do założycieli Polsko-Niemieckiego Centrum Młodzieży w Olsztynie, przewodniczył zarządowi tej organizacji. W 1999 został prezesem zarządu przedsiębiorstwa Beton Stal. W 1996 znalazł się na 100. pozycji listy 100 najbogatszych Polaków tygodnika „Wprost”.

Należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1989 bez powodzenia ubiegał się o mandat posła z listy tej partii[4]. W 1997 został posłem III kadencji z listy ogólnopolskiej Sojuszu Lewicy Demokratycznej. Mandat sprawował do 31 grudnia 1997, rezygnując z uwagi na niemożność jego łączenia z kierowaniem spółką[5][6].

W wyborach w 2001 bez powodzenia kandydował z listy SLD-UP w okręgu rzeszowskim (dostał 5343 głosy). W 2002 zastąpił w Sejmie Tadeusza Ferenca[7], wybranego na prezydenta Rzeszowa. Zasiadał w Komisji Skarbu Państwa, Komisji do Spraw Unii Europejskiej oraz w Komisji Infrastruktury. W trakcie kadencji wystąpił z SLD[8], przechodząc do Socjaldemokracji Polskiej. Później wstąpił do Samoobrony RP[9], z ramienia której bezskutecznie ubiegał się o reelekcję w wyborach w 2005 (otrzymał 3981 głosów)[10], a rok później o mandat w sejmiku mazowieckim. W maju 2006 został przewodniczącym struktur Samoobrony RP w Warszawie[11], z funkcji tej zrezygnował w 2007[12]. Był twórcą programu tej partii dla Warszawy[13]. Doradzał Andrzejowi Lepperowi w trakcie sprawowania przez niego urzędu wicepremiera. Później wystąpił z Samoobrony RP.

W marcu 2008 przystąpił do Polskiej Lewicy[14]. Następnie wrócił do SLD, kandydował z ramienia tej partii w wyborach do Sejmu w 2011[15] i 2015[16]. W 2018 kandydował natomiast na radnego stołecznej dzielnicy Ochota[17]. W 2022 wystąpił z powstałej z przekształcenia SLD Nowej Lewicy[18].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

W 1997, za wybitne zasługi dla rozwoju gospodarki narodowej, został odznaczony przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[19].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Nie żyje były poseł z Dębicy. debica24.eu, 26 września 2024. [dostęp 2024-10-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-09-26)].
  2. ↑ Adam Grzeszak: Polowanie na dinozaury. polityka.pl, 9 stycznia 1999. [dostęp 2024-02-20].
  3. ↑ Prezes Tuderek został odwołany. rp.pl, 30 października 1998. [dostęp 2024-02-20].
  4. ↑ Bianka Mikołajewska: Miss, kasa i PiS. polityka.pl, 26 maja 2007. [dostęp 2024-02-20].
  5. ↑ Tuderek oddaje mandat. rp.pl, 5 stycznia 1998. [dostęp 2024-02-20].
  6. ↑ Strona sejmowa posła III kadencji. [dostęp 2024-02-20].
  7. ↑ M.P. z 2002 r. nr 56, poz. 759.
  8. ↑ Tuderek bliski Lepperowi. rp.pl, 20 kwietnia 2005. [dostęp 2024-02-20].
  9. ↑ Parlamentarzyści od 1991 roku. sldpodkarpacie.pl. [dostęp 2024-02-20].
  10. ↑ Serwis PKW – Wybory 2005. [dostęp 2024-02-20].
  11. ↑ Tuderek szefem w stolicy. rp.pl, 8 maja 2006. [dostęp 2024-02-20].
  12. ↑ Kongres Warszawskiej Samoobrony RP. samoobrona.org.pl, 1 czerwca 2007. [dostęp 2024-02-20].
  13. ↑ Program dla Warszawy. samoobrona.org.pl, 24 lutego 2006. [dostęp 2024-02-20].
  14. ↑ Joanna Cieśla: Kanapa odrzuconych. polityka.pl, 6 kwietnia 2008. [dostęp 2024-02-20].
  15. ↑ Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2024-02-20].
  16. ↑ Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2024-02-20].
  17. ↑ Serwis PKW – Wybory 2018. [dostęp 2024-02-20].
  18. ↑ Oktawia Kromer: Rozłam w warszawskiej Nowej Lewicy. Kto odszedł i dlaczego?. wyborcza.pl, 4 lutego 2022. [dostęp 2024-10-01].
  19. ↑ M.P. z 1997 r. nr 16, poz. 152.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Grzegorz_Tuderek&oldid=74871659”