Günther Blumentritt

Günther Blumentritt
	generał piechoty
Data i miejsce urodzenia	10 lutego 1892 ; Monachium
Data i miejsce śmierci	12 października 1967 ; Monachium
	Przebieg służby
Lata służby	1911–1945
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego; Reichswehra; Wehrmacht
Jednostki	Grupa Armii Południe, 4. Armia, XII Korpus SS, 25. Armia, 1. Armia Spadochronowa
Stanowiska	szef sztabu 4. Armii, szef sztabu Naczelnego Dowództwa Wojsk Lądowych, dowódca XII Korpusu SS, dowódca 25. Armii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; II wojna światowa
	Odznaczenia

Günther Blumentritt (ur. 10 lutego 1892 w Monachium, zm. 12 października 1967 tamże) – niemiecki generał podczas II wojny światowej. Odegrał znaczącą rolę w planowaniu zbrojnej agresji Niemiec na Polskę w 1939 roku. Służył przez całą wojnę, przez większość czasu na froncie wschodnim. Po wojnie został powołany na świadka w procesach norymberskich, choć nigdy nie zeznawał.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wstąpił do armii Cesarstwa Niemieckiego i walczył w I wojnie światowej na froncie wschodnim w Prusach. W okresie dwudziestolecia międzywojennego wraz z przyjacielem Erichem von Mansteinem służył pod dowództwem Wilhelma Rittera von Leeba.

W 1939 został pułkownikiem i dowódcą operacyjnym w Grupie Armii Południe na Śląsku pod zwierzchnictwem generała Gerda von Rundstedta, podczas gdy Erich von Manstein był szefem sztabu. Günther Blumentritt i Erich von Manstein wspólnie opracowywali plan generalnej inwazji na Polskę, nazwany Wariantem Białym (niem. Fall Weiss).

W 1940 wziął udział w kampanii francuskiej, nazywanej też Bitwą o Francję.

W 1941 został mianowany szefem sztabu 4 Armii i awansowany do stopnia generała. Jeszcze tego samego roku, pomimo swojego sprzeciwu, Günther Blumentritt został zaangażowany w atak na ZSRR. W 1942 wrócił do Niemiec jako I Zastępca Szefa Wydziału Operacyjnego OKH. Pod koniec roku zasugerował swoim przełożonym, że Niemcy powinni wycofać się ze Stalingradu, lecz jego wniosek został odrzucony.

Podczas lądowania aliantów w Normandii w 1944 był szefem sztabu marszałka Gerda von Rundstedta, dowódcy armii niemieckiej na zachodzie. Był wtedy zamieszany w zamach z 20 lipca 1944, którego celem było zabójstwo Adolfa Hitlera; zamach zakończył się fiaskiem, a w jego rezultacie aresztowanych zostało wielu niemieckich oficerów. Günther Blumentritt został usunięty ze swego stanowiska, lecz przetrwał czystkę, ponieważ Adolf Hitler nie wierzył w jego winę. W końcu za swoją służbę został nagrodzony Krzyżem Rycerskim. Wrócił do służby jako dowódca XII Korpusu SS.

W marcu 1945 został mianowany dowódcą 25 Armii Niemieckiej i tymczasowo objął stanowisko przywódcy 1 Armii Spadochronowej.

Został wzięty do niewoli 1 czerwca 1945 w Szlezwiku-Holsztynie i umieszczony w brytyjskim obozie jenieckim. Przebywał tam do 1 listopada, kiedy to został przeniesiony do obozu amerykańskiego, gdzie przebywał od 6 grudnia 1945 do 1 lutego 1948.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Żelazny
- Drugiej klasy (29 września 1914)
- Pierwszej klasy (18 marca 1916
das Verwundetenabzeichen (niem.) (I wojna światowa)
Złoty Krzyż Niemiecki (26 lutego 1942)
Medaille für die Winterkampagne in Russland 1941/1942 (niem.) (7 sierpnia 1942)
Krzyż Żelazny pierwszej i drugiej klasy
Order Rodu Hohenzollernów
Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z liśćmi dębu

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Walther-Peer Fellgiebel: Die Träger des Ritterkreuzes des Eisernen Kreuzes 1939-1945. Podzun-Pallas, 2000. ISBN 3-7909-0284-5. (niem.).
Klaus D. Patzwall, Veit Scherzer: Das Deutsche Kreuz 1941 – 1945 Geschichte und Inhaber Band II. Norderstedt: Verlag Klaus D. Patzwall, 2001. ISBN 3-931533-45-X. (niem.).
Fritjof Schaulen: Eichenlaubträger 1940 – 1945 Zeitgeschichte in Farbe Band I: Abraham – Huppertz. Pour le Merite, 2003. ISBN 3-932381-20-3. (niem.).