HMCS Winnipeg (1942)
 Okręt w służbie belgijskiej jako „A.F. Dufour”. | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
styczeń 1942 |
| Wodowanie |
19 września 1942 |
 Royal Canadian Navy
| |
| Nazwa |
HMCS „Winnipeg” (J337) |
| Wejście do służby |
lipiec 1943 |
 Belgia
| |
| Nazwa |
„A.F. Dufour” (F903) |
| Wejście do służby |
7 sierpnia 1959 |
| Wycofanie ze służby |
1966 |
| Los okrętu |
złomowany w 1966 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
standardowa: 950–1040 ton |
| Długość |
68,6 metra |
| Szerokość |
10,8 m |
| Zanurzenie |
3,28 m |
| Napęd | |
| 2 maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 2400 KM 2 kotły Admiralicji, 2 śruby | |
| Prędkość |
16,5 węzła |
| Zasięg |
6000 Mm przy prędkości 12 węzłów |
| Sensory | |
| radar, sonar | |
| Uzbrojenie | |
| 1 działo kal. 102 mm 8 działek plot. kal. 20 mm (4 x II) 4 mbg, 2 zrzutnie bg | |
| Załoga |
85-138 |
HMCS Winnipeg – kanadyjski trałowiec (używany jako eskortowiec) z okresu II wojny światowej, jedna ze 110 zbudowanych jednostek typu Algerine. Okręt został zwodowany 19 września 1942 roku w stoczni Port Arthur Shipbuilding Company w Port Arthur, a do służby w Royal Canadian Navy wszedł w lipcu 1943 roku z numerem burtowym J337. Pod koniec lat 50. okręt sprzedano Belgii, a do służby w Belgijskiej Marynarce Wojennej wszedł pod nazwą „A.F. Dufour” (F903) w sierpniu 1959 roku. Jednostka została wycofana ze służby w 1966 roku i następnie złomowana.
Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]
HMCS[a] „Winnipeg” był jedną ze 110 zbudowanych jednostek typu Algerine, znacznie większych od budowanych na początku wojny okrętów typu Bangor[1][2]. Nowy typ stanowił powrót do budowy pełnomorskich trałowców wielkości przedwojennego typu Halcyon, zdolnych nie tylko do wykonywania zdań trałowych, lecz także do walki z okrętami podwodnymi i eskortowania konwojów[2]. Cena za uniwersalność okazała się jednak wysoka, gdyż koszt budowy trałowca typu Algerine był dwukrotnie większy niż korwety typu Flower[2]. Kanadyjskie okręty tego typu nie posiadały wyposażenia trałowego i używane były jako do zadań eskortowych[1][2].
HMCS „Winnipeg” zbudowany został w stoczni Port Arthur Shipbuilding Company w Port Arthur[1][3]. Stępkę okrętu położono w styczniu 1942 roku, a zwodowany został 19 września 1942 roku[2][4].
Dane taktyczno-techniczne[edytuj | edytuj kod]
Okręt był oceanicznym trałowcem, przeznaczonym także do zadań eskortowych i zwalczania okrętów podwodnych[1][2]. Długość całkowita wynosiła 68,6 metra, szerokość 10,8 metra i zanurzenie maksymalne 3,28 metra (3,99 metra ze śrubami)[1][2]. Wyporność standardowa wynosiła pomiędzy 950 a 1040 ton, zaś pełna 1235–1335 ton[1][4]. Okręt napędzany był przez dwie maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 2400 KM, do których parę dostarczały dwa trójwalczakowe kotły Admiralicji[1][2]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 16,5 węzła[1][5]. Okręt zabierał maksymalnie zapas 239 ton mazutu, co zapewniało zasięg wynoszący 6000 Mm przy prędkości 12 węzłów[2].
Uzbrojenie artyleryjskie jednostki składało się z pojedynczego działa uniwersalnego kal. 102 mm (4 cale) QF HA Mark V L/45 umieszczonego na dziobie[1][2]. Uzbrojenie przeciwlotnicze składało się z czterech podwójnych działek automatycznych Oerlikon kal. 20 mm L/70 Mark II/IV[2][6]. Broń ZOP stanowiły cztery miotacze i dwie zrzutnie bomb głębinowych (z łącznym zapasem 90-92 bg)[1][2]. Wyposażenie radioelektroniczne obejmowało radar oraz sonar[2].
Załoga okrętu liczyła od 85 do 138 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][2].
Służba[edytuj | edytuj kod]
Okręt wszedł do służby w Royal Canadian Navy w lipcu 1943 roku, otrzymując numer taktyczny J337[2]. W 1953 roku zmieniono jej numer taktyczny na FSE176[2]. Pod koniec lat 50. eskortowiec sprzedano Belgii (wraz z bliźniaczą jednostką HMCS „Wallaceburg”) i 7 sierpnia 1959 roku przyjęto go do służby w Belgijskiej Marynarce Wojennej pod nazwą „A.F. Dufour” (numer taktyczny F903)[3][7]. Dokonano modernizacji uzbrojenia okrętu, zastępując działka kal. 20 mm czterema pojedynczymi działkami Bofors kal. 40 mm[6]. Okręt został wycofany ze służby w 1966 roku[6][7], a w listopadzie tego roku rozpoczęło się w Brugii jego złomowanie[3].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ HMCS – His/Her Majesty’s Canadian Ship – Kanadyjski Okręt Jego/Jej Królewskiej Mości.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Raymond Blackman (red.): Jane’s Fighting Ships 1953-1954. London: Sampson Low, Marston & Co., 1953. (ang.).
- J.J. Colledge, Ben Warlow: Ships of the Royal Navy: The Complete Record of all Fighting Ships of the Royal Navy. London: Chatham Publishing, 2006. ISBN 978-1-86176-281-8. (ang.).
- Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.).
- Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
- Ivan Gogin: ALGERINE class minesweepers, VTE-engined (1942 - 1945). Navypedia. [dostęp 2018-08-05]. (ang.).
- Ivan Gogin: GEORGE LECOINTE ocean minesweepers (1943/1959). Navypedia. [dostęp 2018-08-05]. (ang.).
- Jerzy Lipiński: Druga wojna światowa na morzu. Warszawa: Wydawnictwo Lampart, 1999. ISBN 83-902554-7-2.